Μέσα Δεκεμβρίου. Εκδρομή ομαδική Καστοριά – Φλώρινα – Πρέσπες. Με συναδέλφους.Το κρύο ήταν τσουχτερό. Η θερμοκρασία κατέβαινε κάτω από το μηδέν το βράδυ.. Οι δρόμοι της όμορφης Καστοριάς χρειάζονταν προσοχή γιατί το χιονάκι είχε γίνει πάγος και γλιστρούσε πολύ.
Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου
Επόμενος σταθμός μας οι Ψαράδες. Ένας μικρός παραλίμνιος οικισμός τον οποίο είχα επισκεφθεί και άλλη φορά. Καλοκαίρι. Βρίσκεται στη νότια όχθη της Λίμνης της Μεγάλης Πρέσπας, σε υψόμετρο 850μ και τον χειμώνα έχει περίπου 80 κατοίκους. Μέσα στο πούλμαν ένας συνάδελφος φιλόλογος με ρώτησε αν έχω δει τα ασκηταριά που βρίσκονται στις απότομες πλαγιές της λίμνης. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανακούσει κάτι τέτοιο. «Θα χάσεις» μου λέει. «Είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.»
Κατεβήκαμε στους Ψαράδες. Όλοι κατευθύνθηκαν στις λιγοστές ανοιχτές ταβέρνες για να προφυλαχθούν από το κρύο Πέντε άτομα κατευθυνθήκαμε προς τον μώλο. Ερημιά. Ένα παιδί μας πλησίασε και μας ρώτησε τι θέλουμε. «Να κάνουμε τον γύρο με βάρκα» του απαντήσαμε. Η απάντηση με φόβισε λίγο. «Με τέτοιο καιρό; Μόνο ένας βαρκάρης ίσως σας πάει. Θα του τηλεφωνήσω». Και πράγματι σε δέκα λεπτά ήρθε ο βαρκάρης.
Μπήκαμε μέσα. Ο αέρας να λυσσομανά, καθώς η βάρκα (ταχύπλοο) ανοιγόταν στην Μεγάλη Πρέσπα. Ο βαρκάρης εκτελούσε και χρέη ξεναγού.
Στους απόκρημνους αυτούς βράχους υπάρχουν βραχογραφίες. Μοναχοί από την Κωνσταντινούπολη είχαν έρθει εδώ και ασκήτευαν. Απορίας άξιον πως μπορούσαν να ζήσουν πάνω σε αυτές τις απόκρημνες πλαγιές.
Ο βαρκάρης έκοβε ταχύτητα, πλησίαζε στα βράχια και μας έδειχνε τις μεταβυζαντινές βραχογραφίες που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση. H πρώτη τοιχογραφία που συναντήσαμε είναι της Παναγίας με τα χέρια υψωμένα σαν σε δέηση και έχει στο στήθος της τον μικρό Χριστό. Η δεύτερη έχει την Παναγία να κρατά στο δεξί της χέρι τον Χριστό.
Το πρώτο ασκηταριό που είδαμε ήταν της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Το επόμενο ήταν της Παναγίας της Ελεούσας. Το πιο απομακρυσμένο ασκηταριό. 40 μέτρα από την στάθμη της λίμνης. Υπήρχε μια πρόχειρη προβλήτα και εδώ σταματήσαμε. «Είναι επισκέψιμο» μας είπε ο βαρκάρης. «Εδώ θα σταματήσουμε και όποιος θέλει θα ανέβει επάνω».
Σήκωσα το κεφάλι μου και με έπιασε δέος. Περίπου 150 απότομα σκαλιά. Η πρώτη σκέψη που κάναμε με την ξαδέλφη μου ήταν να μην ανέβουμε αλλά να απολαύσουμε το εκκλησάκι από κάτω. Η δεύτερη και η πιο σωστή να ανέβουμε. Πραγματικά με μεγάλη δυσκολία ανεβήκαμε τις μικρές και απότομες σκαλίτσες και επιτέλους φθάσαμε. Κοιτάζοντας κάτω η θέα είναι μοναδική, εξωπραγματικής ομορφιάς. Μια θέα που σου κόβει την ανάσα.
Η εκκλησία βρίσκεται μέσα σε ένα βράχο και είναι από τα καλύτερα διατηρητέα μνημεία της Μεγάλης Πρέσπας. Χτισμένη περίπου το 1410. Στο εσωτερικό υπάρχουν τοιχογραφίες.
Αφού ξεκουραστήκαμε αρχίσαμε να κατεβαίνουμε και να πηγαίνουμε στην βάρκα. Ο βαρκάρης ανοίχτηκε αρκετά και μας πήγε στο Τριεθνές. Στα σύνορα δηλαδή Ελλάδας, Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας. Το μικρό νησάκι μέσα στην λίμνη ανήκει στην Αλβανία. Η Μεγάλη Πρέσπα ανήκει κατά 22% στην Ελλάδα, 18% στην Αλβανία και 60% στη Βόρεια Μακεδονία.
Παγωμένοι αλλά χαρούμενοι για την εμπειρία αυτή γυρίσαμε στους Ψαράδες, όπου γευτήκαμε τις υπέροχες πέστροφες της περιοχής και μία ζεστή φασολάδα. Ζεσταθήκαμε στο αναμμένο τζάκι.
Ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ και σας προτρέπω όσοι επισκεφτείτε τις Πρέσπες να κάνετε αυτή την μαγευτική και αξέχαστη βόλτα με το ασύγκριτο φυσικό κάλλος
(All photos are taken by Vivian Mitsakou)