Αρκετοί άνθρωποι που θέλουν να προγραμματίσουν τις διακοπές τους, μεταξύ αυτών που κοιτούν, είναι και τα ιαματικά λουτρά που μπορεί να έχει το μέρος που θέλουν να επισκεφθούν. Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις ιαματικές πηγές της Θράκης και της Μακεδονίας και τώρα θα αναφερθούμε στα λουτρά που έχουν η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Στερεά Ελλάδα.
Θεσσαλία
Κόκκινο νερό
Στην Αγιά Λάρισας, στο Δ.Δ. Μελιβοίας, βρίσκεται η μοναδική πηγή Κόκκινο Νερό, που πήρε το όνομα της από τα υδροξείδια σιδήρου που δίνουν στα πετρώματα ένα χαρακτηριστικό κοκκινωπό χρώμα. Το νερό είναι ψυχρό, αναβλύζει δηλαδή σε θερμοκρασία 17°C, και είναι κατάλληλο τόσο για ποσιθεραπεία όσο και για ψυχρά λουτρά. Ενδείκνυται ιδιαίτερα για παθήσεις του γαστρεντερολογικού και του ουροποιητικού. H πηγή Κόκκινο Νερό βρίσκεται σε απόσταση 60 χιλιομέτρων από Λάρισα και 17 χιλιόμετρων από την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Αθήνας. Οι πηγές αναβλύζουν σε ποτάμιο εναλλασσόμενο φυσικό περιβάλλον, πλούσιο σε βλάστηση με αρωματικά φυτά και αγριολούλουδα.
Λουτρά Σμοκόβου
Οι ιαματικές πηγές Σμοκόβου απέχουν 35 χλμ από την Καρδίτσα και είναι γνωστές και σε χρήση ήδη από τον 17ο αιώνα. Το νερό αναβλύζει σε θερμοκρασία 42°C και χαρακτηρίζεται υπέρθερμο υποτονικό, ασθενώς ραδιενεργό. Οι ιαματικές του ιδιότητες είναι σπουδαίες και βοηθούν στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων, όπως οι ρευματισμοί, οι αρθροπάθειες, οι παθήσεις του αναπνευστικού, του πεπτικού, οι ενδοκρινολογικές ανεπάρκειες, οι δερματικές και γυναικολογικές παθήσεις. Το υδροθεραπευτήριο είναι από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Μάλιστα η αξιοποίηση των θερμών πηγών αναφέρεται ότι ξεκίνησε στα μέσα του 17ου αιώνα από τους αδελφούς Στραβοένογλου, επιχειρηματίες στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Ενάμιση αιώνα αργότερα και ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων εκτίμησε τις ιαματικές ιδιότητες των λουτρών και έγινε θαμώνας τους. Η περιοχή ενδείκνυται για φυσιολατρικές εκδρομές, αλλά και για την επίσκεψη του ιστορικού οικισμού Ρεντίνα.
Ήπειρος
Αμάραντος
Κοντά στην Κόνιτσα βρίσκεται το χωριό Αμάραντος, όπου υδρατμοί (ατμίδες) αναβλύζουν από καρστικά ρήγματα. Έχουν διαμορφωθεί εγκαταστάσεις υδροθεραπείας ή καλύτερα ατμοθεραπείας. Οι ατμοθεραπείες προσφέρονται για καταπολέμηση παθήσεων του αναπνευστικού, του κυκλοφορικού, καθώς και για ρευματοπάθειες, αρθρίτιδες και νευραλγίες.
Λουτρά Καβασίλων-Πυξαριάς
Στην ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας, στις όχθες του Σαρανταπόρου βρίσκονται τα ιαματικά λουτρά των Καβασίλων. Γνωστά από τη βυζαντινή περίοδο, αναβλύζουν σε θερμοκρασία περίπου 30 βαθμών Κελσίου και είναι θειούχα. Το αρχικό κτίσμα καταστράφηκε από τους Γερμανούς στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Το κτίριο του 1964 καταστράφηκε επίσης από πυρκαγιά και αντικαταστάθηκε το 1990 από το υπάρχον λουτροθεραπευτήριο.
Ιαματική πηγή Πρεβέζης
Στην τοποθεσία Παλιοσάραγα, κοντά στην παραλία Κυανή Ακτή της Πρέβεζας, όπου ο Αλή Πασάς είχε το θερινό του ανάκτορο,αναβλύζει υπόθερμο ιαματικό νερό. Το 2013 ο δήμος Πρέβεζας αξιοποίησε την πηγή με δημιουργία υδροθεραπευτηρίου.
Στερεά Ελλάδα
Λουτρά Υπάτης
Η Φθιώτιδα είναι από τις προικισμένες περιοχές σε γεωθερμικά φαινόμενα και ιαματικές πηγές. Η Υπάτη, μια μικρή κωμόπολη-λουτρόπολη 19 χλμ βορειοδυτικά της Λαμίας, φημίζεται για τα ιαματικά λουτρά της, τα οποία λέγεται ότι ανέβλυσαν το 427 π.Χ. μετά από σεισμό. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η τοποθεσία είχε ως προστάτιδα τη θεά Αφροδίτη. Το νερό της Υπάτης χαρακτηρίζεται ως υπόθερμο υποτονικό, ασθενώς ραδιενεργό και ενδείκνυται για αγγειοπάθειες, καρδιοπάθειες, δερματοπάθειες και παθήσεις του νευρικού συστήματος. Λειτουργεί άρτια εξοπλισμένο υδροθεραπευτήριο με 59 λουτήρες και μια κολυμβητική δεξαμενή, που είναι επισκέψιμα όλο το χρόνο.
Λουτρά Πλατυστόμου
Στην κωμόπολη της Μακρακώμης Φθιώτιδας, στους πρόποδες του όρους Όθρυς, οικοδομήθηκαν το 1929 εγκαταστάσεις θερμαλισμού για την αξιοποίηση των ιαματικών πηγών μεταλλικού νερού. Κατά την οικοδόμησή τους ανακαλύφθηκαν και κατάλοιπα αρχαίων λουτρικών εγκαταστάσεων, γεγονός που μαρτυρεί τη χρήση των πηγών και στην Αρχαιότητα. Το νερό αναβλύζει στους 32°C και χαρακτηρίζεται ως θερμό, υποτονικό, ασθενώς ραδιενεργό, κατάλληλο τόσο για ποσιθεραπεία, με την οποία αντιμετωπίζονται παθήσεις του ήπατος και της χοληδόχου κύστης καθώς και του πεπτικού συστήματος, αλλά και για υδροθεραπεία για ρευματοπάθειες, αρθροπάθειες και δερματοπάθειες.
Ιαματική πηγή Παλαιοβράχας
Επίσης κοντά στη Μακρακώμη, στη θέση Παλαιοβράχα, αναβλύζει ιαματική πηγή σε θερμοκρασία 26 βαθμών Κελσίου. Το νερό της πηγής διοχετεύεται σε ανοιχτές πισίνες, οι οποίες είναι επισκέψιμες από το κοινό τους θερινούς μόνο μήνες.
Λουτρά Δρανίστας-Καϊτσας
Στο Δομοκό Φθιώτιδας, ανάμεσα στην Καρδίτσα και τη Λαμία, σε χαμηλό υψόμετρο και καταπράσινο τοπίο, βρίσκονται τα ιαματικά λουτρά Δρανίστας-Καϊτσας, τα οποία ήταν σε χρήση ήδη κατά την οθωμανική περίοδο. Η πρώτη φάση του υδροθεραπευτηρίου, που είναι ορατό και σήμερα, ανάγεται στα 1890. Το νερό αναβλύζει σε θερμοκρασία 22°C και είναι ψυχρό, υποτονικό, κατάλληλο για την αντιμετώπιση ρευματισμών, αρθροπαθειών, παθήσεων του νευρικού συστήματος, κεφαλαλγιών, αυχενικού συνδρόμου και γυναικολογικών παθήσεων.
Καμμένα Βούρλα
Στη στενή λωρίδα γης, μεταξύ Μαλιακού κόλπου και του όρους Καλλίδρομου, απλώνεται η λουτρόπολη των Καμμένων Βούρλων. Στην περιοχή αναβλύζει ιαματικό νερό σε διάφορες πηγές, με παραλλαγές στη χημική του σύσταση. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 30-42°C και χαρακτηρίζεται ως υπέρθερμο ραδιενεργό χλωριονατριούχο, ενίοτε δε και ως υδροθειο-χλωρονατριούχο. Οι παθήσεις για τις οποίες ενδείκνυται η υδροθεραπεία στα Καμμένα Βούρλα είναι οι χρόνιοι ρευματισμοί, οι αρθρίτιδες, οι γυναικολογικές παθήσεις, οι παθήσεις των νεφρών, οι παθήσεις του κυκλοφορικού και οι δερματοπάθειες. Υπάρχουν περισσότερες από μία ιαματικές πηγές. Τα τελευταία χρόνια το κεντρικό, δημοτικό υδροθεραπευτήριο έχει παραχωρηθεί σε ιδιωτικό ξενοδοχειακό συγκρότημα. Τα Καμμένα Βούρλα υπήρξαν κέντρο κοσμοπολίτικων διακοπών τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Δυστυχώς στις μέρες μας κάποια από τα ξενοδοχεία της εποχής εκείνης, που αποτελούσαν ορόσημα της περιοχής αλλά και μοναδικά αρχιτεκτονήματα, παρακμάζουν και καταστρέφονται.
Θερμοπύλες
Οι Θερμοπύλες, γνωστές από τη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 π.Χ. και τη θυσία των Σπαρτιατών και Πλαταιέων, βρίσκονται 15 χιλιόμετρα πριν τη Λαμία στους πρόποδες του Καλλίδρομου. Εκεί ο Ήφαιστος λέγεται ότι κτύπησε το βράχο για να αναβλύσει θερμό νερό, προκειμένου να ξεκουράζεται ο Ηρακλής από τους άθλους του. Το νερό των Θερμοπυλών αναβλύζει σε θερμοκρασία 40°C και χαρακτηρίζεται Υπέρθερμο, υποτονικό, ασθενώς ραδιενεργό. Στη δεκαετία του 1930 δημιουργήθηκε το υπάρχον υδροθεραπευτήριο, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκαν τουριστικές υποδομές (μικρά ξενοδοχεία και εστιατόρια). Ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι θερμαλιστικές εγκαταστάσεις έκλεισαν και μπορεί κάποιος να απολαύσει το ιαματικό νερό ελεύθερα μόνον στο σημείο όπου βγαίνει από τους βράχους.
Λουτρά Αιδηψού
Οι θειούχες ιαματικές πηγές της Αιδηψού είναι γνωστές από την Αρχαιότητα. Τόσο ο Αριστοτέλης τον 4ο αι. π.Χ. όσο και ο Αθήναιος (τέλος 2ου-αρχές 3ου αι. μ.Χ.) και ο Πλίνιος (1ος αι. μ.Χ.) αναφέρονται στις ιαματικές ιδιότητες των υδάτων της περιοχής. Στη ρωμαϊκή περίοδο η περιοχή εξελίχθηκε σε κέντρο υδροθεραπείας, στο οποίο σύχναζαν πολλοί επιφανείς. Ο οικισμός της Αιδηψού άρχισε σαν παραθεριστικό θέρετρο με παραπήγματα το 19ο αιώνα και μόλις μετά το 1875 άρχισε να εξελίσσεται οικιστικά. Από τα πρώτα ξενοδοχεία που κτίστηκαν στην περιοχή ήταν το μεγαλοπρεπές “Θέρμαι Σύλλα”, το οποίο, ανακαινισμένο πλέον, θεωρείται σήμερα ένα από τα δέκα καλύτερα θερμαλιστικά ξενοδοχεία στην Ευρώπη. Η Αιδηψός εξελίχθηκε σε κοσμοπολίτικο spa, κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών λουτροπόλεων, με κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια, ξενοδοχεία και τακτικούς θαμώνες από τα υψηλά κοινωνικά στρώματα.Τα νερά της Αιδηψού (που αναβλύζουν από πέντε πηγές) ανήκουν στην κατηγορία των αλιπηγών, με νερά υπέρθερμα, μεταλλικά, όξινα, χλωρονατριούχα, ισχυρώς ανθρακούχα και μετρίως υδροθειούχα, σε θερμοκρασίες από 71 έως 73 περίπου βαθμούς Κελσίου. Ενδείκνυνται δε για παθήσεις όπως ρευματισμοί, αρθρίτιδες, νευρίτιδες, ισχυαγίες, μετατραυματικά προβλήματα, γυναικολογικές παθήσεις, δερματοπάθειες και αναπνευστικές παθήσεις.
Πηγή: wikipedia