Το travelgirl.gr πήγε στην παράσταση Στόμα γεμάτο χώμα και συνάντησε τους πρωταγωνιστές

Μέσα από το travelgirl.gr όπως σας έχω ξαναγράψει, θα λέω αλήθειες. Δεν προβάλλω ποτέ ταξίδια, θεατρικές παραστάσεις, μέρη για φαγητό, αν δεν αρέσουν πρώτα σε εμένα. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους εσάς που το διαβάζετε καθημερινά. Την Πέμπτη λοιπόν παραβρέθηκα σε μία ιδιαίτερη παράσταση στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον, στον Αγιο Δημήτριο.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Θα με ρωτήσετε βέβαια γιατί την αποκαλώ ιδιαίτερη. Ο λόγος είναι απλός. Είναι βραβευμένη, την έχουν επιμεληθεί τρεις σπουδαίοι άνθρωποι, οι δύο εκ των οποίων ήταν συμφοιτητές μου στην Δραματική Σχολή. Η Αναστασία Δεμέστιχα και ο Σάββας Πογιατζής. Δύο πλάσματα ανήσυχα, με αστείρευτο ταλέντο, εργασιομανείς, με πολιτικές ανησυχίες κι όχι μόνο.

Άνθρωποι που το θέατρο τους ανήκει. Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους χωρίς ταλέντο να παίζουν θέατρο. Το θετικό είναι ότι ο κόσμος είναι ο κριτής και το χειροκρότημα αν δεν είναι δυνατό, η παράσταση κατεβαίνει γρήγορα…

Στο δια ταύτα. Το Στόμα Γεμάτο Χώμα, είναι μία παράσταση που αξίζει να δεις. Πρώτον γιατί οι εμπνευστές της είναι τρία νέα παιδιά. Εκτός από την Αναστασία και τον Σάββα, ο τρίτος της παρέας είναι ο Βασίλης Τύρος. Γρήγορη παράσταση (μόλις 40 λεπτά), σε μία πλοκή όπου η κινητήριος δύναμη είναι ο έρωτας, δεν σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από τις ερμηνείες των ηθοποιών. Το συναίσθημα είναι έντονο και αυτό το λαμβάνεις.

Φυσικά μετά το τέλος της παράστασης καθήσαμε με την Αναστασία και τον Σάββα στην σκηνή και μιλήσαμε για την παράσταση.

Βέβαια ο τρίτος της θεατρικής παρέας μπορεί να μην πρωταγωνιστεί όμως έβαλε το δικό του ληθαράκι για να γραφτεί αυτό το έργο.

Λίγα λόγια για το έργο

Το τέλος του κόσμου. Ένα ζευγάρι ερωτευμένων βρίσκει καταφύγιο σε ένα σκοτεινό υπόγειο για να προφυλαχθεί από την ατμόσφαιρα που δηλητηριάζεται μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Εγκαταλελειμμένοι από όλους: την ομάδα τους, τις οικογένειες, τους φίλους και τους συντρόφους τους. Θαμμένοι η μια δίπλα στον άλλο, περιμένουν. Το πρόβλημα είναι πως υπάρχει μια και μοναδική αντιασφυξιογόνος μάσκα. Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα κι εκείνοι αποφασίζουν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με αυτόν τον κόσμο επιχειρώντας μια εξιστόρηση των κορυφών και των βυθών του. Ποίηση, επανάσταση, έρωτας, πολιτική, ανθρώπινες σχέσεις, απογοητεύσεις και όνειρα. Το δυσοίωνο παρελθόν και το δυσοίωνο μέλλον. Μόνοι τους και μαζί, ξανά μόνοι παλεύουν μες στο σκοτάδι του υπογείου να καταλάβουν, να αφηγηθούν, να επιβιώσουν, να ερωτευθούν. Αλλά τα βλέμματα κολλάνε στους τοίχους και τα παλιά έπιπλα, οι λέξεις αρθρώνονται δύσκολα, οι ψίθυροι κομπιάζουν και οι λέξεις τελειώνουν. Τα στόματά τους έχουν ήδη γεμίσει με χώμα.