Το Τάβλι του Δημήτρη Κεχαΐδη με τους Φίλιππο Σοφιανό- Πέρη Μιχαηλίδη επανέρχεται στο Faust

Mετά τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης, τόσο από το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας (περιοδεία) το καλοκαίρι του 2018, όσο και στη θεατρική σκηνή του Faust τον Σεπτέμβριο του 2018, το κλασσικό αριστούργημα «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη, επανέρχεται από τις 2 Μαΐου 2019 και για λίγες μόνο παραστάσεις, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, στη σκηνή του Faust. Τους δύο εμβληματικούς ήρωες του έργου ερμηνεύουν ο Φίλιππος Σοφιανός και ο Πέρης Μιχαηλίδης.

Λίγα λόγια για το έργο

Το έργο του Κεχαΐδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1972 μαζί με «Τη Βέρα» σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν και είναι το κλασσικό δίπτυχο που καθόρισε το νεοελληνικό θέατρο. Όπως έγραψε ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος, με αφορμή αυτό το έργο, «Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε νεοελληνικό θέατρο πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί που έφτασε ο Κεχαΐδης».

Υπόθεση

Η ιστορία είναι απλή. Δύο μεσήλικες, αντιπροσωπευτικοί τύποι της νεοελληνικής πραγματικότητας, προσπαθούν να σκαρώσουν ένα «σχέδιο» που θα τους βγάλει από το οικονομικό αδιέξοδο και θα τους δώσει τα φόντα για μια καλύτερη ζωή.

Η συζήτηση για το περιβόητο «σχέδιο» διαδραματίζεται στη διάρκεια μιας παρτίδας τάβλι με ξεκαρδιστικούς διαλόγους από πρόσωπα οικεία, αναγνωρίσιμα, που πασχίζουν να «πιάσουν την καλή» για να βγουν από την καθημερινή μιζέρια.

Οι ήρωες του Κεχαΐδη, Φώντας και Κόλιας, είναι πρόσωπα της μεταπολεμικής Ελλάδας που ζουν μέσα στις αυταπάτες του παρελθόντος τρέφοντας μάταιες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Άνθρωποι που πασχίζουν να βγουν από το περιθώριο ζουν και ονειρεύονται το μεγάλο «κόλπο» που θα τους οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική καταξίωση.

Ένα έργο με αναφορές στη σημερινή Ελλάδα και πάντα επίκαιρο.

Σκηνοθετικό σημείωμα

«Το κλασσικό αυτό έργο με τη ρεαλιστική γραφή και την εξαιρετική πλοκή αποτελεί πάντα μια μεγάλη πρόκληση. Ο Κεχαΐδης γράφει: “αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω για τον λαϊκό Έλληνα γενικά. Για τις χαρές και τις πίκρες του, για τα προβλήματά του, καθώς και την προσπάθειά του να βγει από το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο. Και πιο πέρα για τη σπαραχτική αισιοδοξία του πώς, αν πάρει το δρόμο της πρωτεύουσας ή της ξενιτιάς, θα δημιουργήσει μια καλύτερη ζωή. Για τον Έλληνα που δεν έχει συνειδητοποιήσει την κατάστασή του και τη θέση του μέσα στον κοινωνικό του περίγυρο και προσπαθεί να δώσει λύση στα προβλήματά του με τη «φυγή»”. Τα λόγια αυτά του συγγραφέα συναντούν και τη σκηνοθεσία που αφήνει απλά το έργο να αναπνεύσει σκηνικά, χωρίς πρόσθετες παρεμβάσεις τόσο στο κείμενο όσο και στο ύφος των ηρώων. Η παράσταση με δύο ήρωες ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό μοιάζει με τη γελοιογραφία της σημερινής Ελλάδας».

Έγραψαν για την παράσταση:

Οι πόρτες», «το πλακωτό», «το φεύγα» είναι στοιχεία νεοελληνικής ταυτότητας και ο Σοφιανός με τον Πέρη Μιχαηλίδη τα μιμούνται έξοχα μπροστά στον καθρέφτη του κοινού. Κι όπως έλεγε ο πρόδρομος του Κεχαΐδη Γκόγκολ: Μη σπας τον καθρέφτη, φταίει η μούρη σου.

Κώστας Γεωργουσόπουλος, εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Η χημεία των δύο πρωταγωνιστών στη σκηνή είναι από τα βασικά ατού της προσπάθειας αυτής, δείχνοντας να έχουν βρει σε πολύ μεγάλο βαθμό κοινούς κώδικες επικοινωνίας. Συμπερασματικά, στη σκηνή του Faust, παρακολούθησα μια παράσταση ενός κλασσικού νεοελληνικού κειμένου, το οποίο αποτελεί μία πιστή απεικόνιση της μικροαστικής μεταπολεμικής νοοτροπίας και ψυχολογίας μας.

Γιώργος Χριστόπουλος, onlytheater.gr

Ο Πέρης Μιχαηλίδης και ο Φίλιππος Σοφιανός μας χαρίζουν μια αληθινά εκπληκτική παράσταση. Έχοντας μια συγκλονιστική χημεία μεταξύ τους, οι δυο μοναδικοί ηθοποιοί, με τη λαμπρή γνώση, το τεράστιο ταλέντο και τη γνήσια θεατρική λάμψη τους, μας κάνουν κοινωνούς μιας συναρπαστικής θεατρικής εμπειρίας.

Νίκη Ράπτη, theathinai.com

Ο Πέρης Μιχαηλίδης ως Φώντας και εμπνευστής της κομπίνας κέντησε το ρόλο του παίζοντας με τη φωνή, το σώμα αλλά και το συναίσθημα μας. Ο Φίλιππος Σοφιανός πιο μεστός υποκριτικά από ποτέ σε ένα ρόλο, αυτόν του αντιστασιακού Κόλλια, που του ταίριαξε γάντι, πέτυχε το αμείωτο ενδιαφέρον του κοινού βγάζοντας αλήθεια σε κάθε ατάκα.

Νατάσα Κωνσταντινίδη, texnes-plus.gr

Ο Πέρης Μιχαηλίδης στο ρόλο του πονηρού και καπάτσου Φώντα, κινείται με άνεση. Ταυτόχρονα σκηνοθετεί την παράσταση, δίνοντας έμφαση στις εκφράσεις και στο στήσιμο των ανδρών επί σκηνής. Ο Φίλιππος Σοφιανός, ο αξιόλογος συμπρωταγωνιστής του, διανθίζει την παράσταση με την στιβαρή παρουσία του επί σκηνής. Ατού του είναι οι εκφραστικές εναλλαγές και οι εντάσεις οι οποίες χαρακτηρίζουν τον Κόλια, τον ήρωα που υποδύεται.

Ελένη Αναγνωστοπούλου, fractalart.gr

Είναι εύκολοι οι παραλληλισμοί που μπορούν να γίνουν με την σημερινή εποχή: η εκμετάλλευση των αλλοδαπών που προέρχονται από τις λεγόμενες «τριτοκοσμικές χώρες» και που έρχονται να εργαστούν στην Ελλάδα, οι δήθεν φαεινές ιδέες που έχουν αρκετοί νεοέλληνες και η προσπάθεια του εύκολου πλουτισμού, η εκμετάλλευση της γυναίκας..

Εύη Ρούτουλα, koukidaki.gr

Νέα πρόταση, λοιπόν, από τον Πέρη Μιχαηλίδη, ο οποίος ανέλαβε και τη σκηνοθεσία του έργου. Λιτό σκηνικό με πρωταγωνιστικό ρόλο το χειροποίητο τάβλι. Ο ήχος του συναρπαστικός. Μας γύριζε πίσω αρκετά χρόνια, τότε που το ζάρι κι ο καφές ήταν απαραίτητα μετά τη μεσημεριάτικη σιέστα… Και κάπου ανάμεσα στα ασσόδυα και τις εξάρες, ακατάπαυστη φλυαρία. Αν δεν ήταν ήρωες ενός θεατρικού έργου, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι καρικατούρες ενός επίκαιρου σουρεαλιστικού κοινωνικού περιβάλλοντος. Ωραία παράσταση, ευχάριστη και καθόλου επιτηδευμένη.

Βικτώρια Πέππα, quintatheater.blogspot.com

O Πέρης Μιχαηλίδης τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά. Σαν θεατής νιώθεις πως είναι πολύ κοντά σου συναισθηματικά, σαν να σου μιλά απευθείας χωρίς να χρειάζεται να σου απευθύνει τον λόγο. Και αυτό πρέπει να είναι ένα μεγάλο ταλέντο του, υποθέτω. Ο Φίλιππος Σοφιανός από την άλλη εντυπωσιάζει με την ικανότητά του να ακολουθεί τις ψυχολογικές εναλλαγές του ρόλου τόσο αποτελεσματικά ώστε να δίνει ο ίδιος ορμή και κίνηση στο έργο.

Γιώργος Κολέτσος, gokitoki.wordpress.com

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης

Παίζουν:

Κόλιας: Φίλιππος Σοφιανός

Φώντας: Πέρης Μιχαηλίδης

Φωτογράφιση: Κατερίνα Αρβανίτη

Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Πέμπτη 2 Μαΐου 2019 στις 21.00

Τετάρτη 8 Μαΐου 2019 στις 21.00