Ο Θοδωρής Γκόνης σημειώνει σχετικά:
«Αντικείμενο της ομιλίας και της ανοιχτής συζήτησης που θα ακολουθήσει με τους Αμερικανούς καθηγητές και φοιτητές, δε θα είναι μόνο οι ‘περιπλανήσεις του Οδυσσέα’ και ο ‘θυμός του Ποσειδώνα’, οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, η ερωτευμένη Καλυψώ και η υπόσχεση της αθανασίας. Κυρίαρχος θα στέκει πάνω από όλα αυτά ο νόστος, η λαχτάρα για την πατρίδα, ένα γεγονός που μέσα του φανερώνει κάτι το πρωταρχικά ανθρώπινο. Όταν η ανάγκη, η οποιαδήποτε ανάγκη, μας οδηγεί στην ξενιτιά και μας αποσπά από τις ρίζες της ύπαρξής μας, ο γυρισμός στο σπίτι αποτελεί πάντα ένα είδος «επιστροφής στον εαυτό μας». Αυτή, λοιπόν, την έννοια του νόστου, ο Όμηρος την αντιμετώπισε με μεγάλη απλότητα και σοβαρότητα και καθώς ξεδίπλωσε χιλιάδες εικόνες και μορφές –όλα όσα βρίσκονται κλεισμένα μέσα στο θέμα νόστος– η γεμάτη περιπέτειες θαλασσοπορία έγινε στα χέρια του τραγούδι του ανθρώπου, ένας «καθρέφτης ζωής». Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα του χωρίς να νιώσουμε, χωρίς να δούμε κάτι από εμάς τους ίδιους, από την ιστορία του κόσμου. Θα μιλήσουμε, λοιπόν, για έναν άνθρωπο που λείπει πολλά χρόνια απ’ την πατρίδα του, είναι ολομόναχος, ναυαγός, αγκαλιά με μια σανίδα μέσα στο πέλαγος αλλά μπροστά του στέκει σίγουρη και φωτεινή η επιστροφή στον τόπο του.»
Η Οδύσσεια μας διδάσκει με έναν υπέροχο τρόπο την τέχνη της επιβίωσης. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τραγουδιστές, μουσικοί, συγγραφείς και μαθητές δραματικών σχολών, θα εργαστούν για ένα μήνα πάνω στις 24 ραψωδίες της Οδύσσειας, θα μας παρουσιάσουν, θα μας αφηγηθούν, θα μας πουν με τον τρόπο που εκείνοι ξέρουν, στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων αλλά και στην πόλη της Καβάλας, στους δρόμους, σε παλιά ναυπηγεία, στο λιμάνι, στο λιμενοβραχίονα, σε κολπίσκους και λιμανάκια, πάνω στη θάλασσα, τις περιπλανήσεις του ήρωα της καρτερίας, του Οδυσσέα. Του πιο παλιού κυνηγού της περιπέτειας. Θα μας μιλήσουν για τον νόστο, την επιστροφή στο σπίτι, στην πατρίδα, στην Ιθάκη.