Τα Χριστούγεννα ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου γιορτή. Εκτός του ότι είχαν πάντα μεγάλη διάρκεια, έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία με την οικογένειά μου. Θυμάμαι μέχρι τώρα να πλάθω κουλουράκια με την γιαγιά μου, να πηγαίνω με την μαμά και τη νονά μου βόλτα στα καταστήματα για χριστουγεννιάτικες αγορές, να στολίζουμε το πανύψηλο δέντρο με δεκάδες λαμπιόνια και πολύχρωμες μπάλες, να φτιάχνουμε την Φάτνη, να γεμίζουμε με Άγιους Βασίληδες το σπίτι και να ακούμε μουσική με διαχρονικά κλασικά τραγούδια, όπως τον Μικρό Τυμπανιστή, τα Τρίγωνα Κάλαντα, την Άγια Νύχτα και το Αχ Έλατο. Θυμάμαι μέχρι τώρα πόσα χρήματα βγάζαμε με τις συμμαθήτριές μου από τα κάλαντα και μετά ανυπομονούσαμε να πάρουμε τα καλύτερα δώρα για τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Τα 5 παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια που θυμάμαι από παιδί!
Μέσα σε όλη αυτήν την γιορτινή ατμόσφαιρα και τα υπέροχα χρόνια που κρατάω σαν φυλακτό στην καρδιά μου, διαβάζαμε με τη μαμά, τη νονά και τη γιαγιά μου, παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Ξέρω ότι οι εποχές άλλαξαν και τα παιδιά προτιμούν σαν δώρα tablets και οτιδήποτε αφορά στην τεχνολογία. Επειδή όμως οι παραδόσεις μας κρατούν ενωμένους, εγώ σας προτείνω αυτά τα Χριστούγεννα να διαβάσετε στα παιδιά μας μερικά από τα πιο κλασικά χριστουγεννιάτικα παραμύθια που έχουν ένα ηθικό δίδαγμα.
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα-Hans Christian Andersen
Μία κρύα Παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι μιας χιονισμένης πόλης – χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, φορτωμένοι με ψώνια και δώρα – βάδιζαν βιαστικοί προς τα γιορτινά τους σπίτια, αγνοώντας μία μικρή ορφανή πλανόδια πωλήτρια. Με σβησμένη φωνή, ψιθύριζε αχνά πως δεν ζητιάνευε αλλά πως πουλούσε σπίρτα για να ζήσει. Τότε μια άμαξα πέρασε γρήγορα και η μικρή μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί στην άκρη του δρόμου. Το ένα της τσόκαρο τινάχτηκε μακριά – ένα αγόρι κουκουλωμένο ζεστά το πήρε και έφυγε τρέχοντας – ενώ τα σπίρτα έπεσαν από την ποδιά της και σκορπίστηκαν στον υγρό δρόμο. Το κοριτσάκι γονάτισε στο χιόνι και άρχισε να μαζεύει ένα-ένα τα μουσκεμένα σπίρτα. Αυτά ήταν όλο το βιος και όλος ο κόσμος της, αφού γονείς, σπίτι, οικογένεια ήταν μία μακρινή ανάμνηση γι’ αυτή.
Έκανε παγωνιά, αλλά φοβόταν να γυρίσει στην τρώγλη της καθώς ο πατέρας της θα την χτυπούσε μην έχοντας πουλήσει τα σπίρτα. Σε κάποιο παράθυρο είδε ένα στολισμένο δωμάτιο και μία τρυφερή μανούλα να ταΐζει με στοργή και απέραντη αγάπη την κορούλα της. Τότε βούρκωσε. Αποκαμωμένη και μελαγχολική βρήκε καταφύγιο σε μια γωνιά και άναψε ένα σπίρτο για να ζεσταθεί. Στην λάμψη τους είδε αρκετά υπέροχα οράματα, συμπεριλαμβανομένων ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου και γιορτινών διακοπών. Το κορίτσι κοίταξε προς τον ουρανό είδε ένα πεφταστέρι και θυμήθηκε την αποθανούσα γιαγιά της να λέει πως ένα τέτοιο αστέρι σημαίνει πως κάποιος πέθανε και πάει στον παράδεισο. Καθώς άναψε το επόμενο σπίρτο είδε ένα όραμα με την γιαγιά της, ο μόνος άνθρωπος που την αντιμετώπισε με καλοσύνη και αγάπη. Άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να κρατήσει το όραμα της γιαγιάς κοντά της για όσο περισσότερο μπορούσε.
Το κοριτσάκι πέθανε και η γιαγιά της μετέφερε το πνεύμα της στον παράδεισο. Το επόμενο πρωί περαστικοί βρήκαν το νεκρό παιδί στην γωνιά, τριγυρισμένο από αναρίθμητα καμένα σπίρτα.
Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία- Charles Dickens
Μια κρύα νύχτα, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, διαλέγει ο Ντίκενς για να ξετυλίξει το κουβάρι της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» του, και σκιαγραφεί με τρόπο ανεπανάληπτο μία από τις πιο κλασικές φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τον Εμπενέζερ Σκρουτζ. Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» πρωτοκυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1843 και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Από τότε μέχρι και τις μέρες μας διαβάστηκε και αγαπήθηκε όσο ελάχιστα κλασικά κείμενα. Το μήνυμά της, διαχρονικό και επίκαιρο, αναδεικνύεται πανίσχυρο μέσα από την εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου και την εμπνευσμένη εικονογράφηση του Π. Τζ. Λιντς.
O Τάρανδος Ρούντολφ με την Κόκκινη Μύτη-Robert L. May
Ήταν το έτος 1939, όταν οι υπεύθυνοι της εταιρείας αποφάσισαν να βρουν ένα τρόπο για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, από τις πωλήσεις των βιβλίων ζωγραφικής. Έτσι, σκέφτηκαν να φτιάξουν το δικό τους. Ο Robert L. May, που εργαζόταν ως κειμενογράφος στην εταιρεία, ήταν γνωστός στους συναδέλφους του γιατί ήταν πολύ καλός στο να γράφει στιχάκια και ιστορίες για παιδιά. Επιλέχτηκε λοιπόν για να γράψει μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, η οποία θα χρησίμευε ως διαφημιστική προώθηση για τα βιβλία ζωγραφικής που εισήγαγε η εταιρεία.
Ο May στα νιάτα του ήταν πολύ μικροκαμωμένος και πολλά παιδιά τον πείραζαν γι’ αυτό. Έτσι αποφάσισε να κάνει μια ιστορία σαν αυτή του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος. Καθώς έγραφε την ιστορία του, δοκίμασε διάφορες εκδοχές της με την τετράχρονη κόρη του Barbara, μέχρι να καταλήξουν μαζί σε μια που θεωρούσαν και οι δύο ικανοποιητική. Τότε, την παρουσίασε και στο αφεντικό του, στον οποίο δεν άρεσε αρχικά καθώς πίστευε ότι ένας τάρανδος με κόκκινη μύτη υποδήλωνε ότι έπινε αλκοόλ. Όταν όμως είδε και τα σκίτσα που σχεδίασε ο Denver Gillen, που εργαζόταν στο δημιουργικό τμήμα της Montgomery Ward, αποφάσισε να δώσει την έγκρισή του.
Τον πρώτο χρόνο ο «Τάρανδος Ρούντολφ με την Κόκκινη Μύτη» πούλησε περίπου 2,4 εκατομμύρια αντίτυπα. Μέχρι το 1946 πάνω από 6 εκατομμύρια αντίτυπα της ιστορίας είχαν διανεμηθεί από την εταιρεία, αριθμός πολύ εντυπωσιακός, δεδομένου ότι δεν εκτυπώθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Εγωιστής Γίγαντας- Oscar Wilde
Η σειρά “Κλασικοί θησαυροί” συλλέγει τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας και της ελληνικής λογοτεχνίας και τα παρουσιάζει διασκευασμένα για παιδιά, ώστε να μην ξεχαστούν ποτέ!
Η τρυφερή ιστορία του Εγωιστή γίγαντα γράφτηκε το 1888 από τον Όσκαρ Ουάιλντ και κατέχει αναμφισβήτητα ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς της παιδικής ηλικίας.
Έχουν στ’ αλήθεια καρδιά οι γίγαντες; Ο γίγαντας της ιστορίας μπορεί στην αρχή να ήταν εγωιστής και σκληρός, να είχε απαγορεύσει στα παιδιά να μπαίνουν και να παίζουν στον κήπο του, όμως η καρδιά του έλιωσε όταν είδε ένα μικρό αγόρι να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε ένα ψηλό δέντρο. Τότε έλιωσαν και τα χιόνια στον κήπο του. Το χαλάζι έφυγε. Η παγωνιά χάθηκε. Επιτέλους ήρθε η άνοιξη, που ο γίγαντας τόσο καιρό περίμενε, και μαζί της έφερε και παιδιά… Πολλά παιδιά για να παίζουν στον κήπο του… Το μικρό αγόρι, όμως, δεν ξαναφάνηκε… Ώσπου μια μέρα… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Τα ιδιαίτερα Χριστούγεννα του Παπα-Πάνοφ-Leo Tolstoy
Είναι ανήμερα Χριστούγεννα. Ο μπάρμπα-Πανώφ, ο μοναχικός γερο-τσαγκάρης, περιμένει έναν ξεχωριστό Επισκέπτη. Βρίσκεται σε έξαψη… Αλλά τι κρίμα, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένει. Όμως, στο τέλος της ημέρας αυτής ξαναγυρίζει στα μάτια του η ευτυχισμένη λάμψη… Αυτή η υπέροχη ιστορία, που αρχικά γράφτηκε στα γαλλικά από τον Ρούμπεν Σάιλλενς, τη διασκεύασε ο Λέων Τολστόι και την περιέλαβε στα «Άπαντά» του. Η εικονογράφηση του Τόνυ Μόρρις τονίζει τη φρεσκάδα και τη γοητεία της ιστορίας, και την κάνει ελκυστική και για τη σύγχρονη γενιά των αναγνωστών. Η Αποστολική Διακονία την προσφέρει και στα Ελληνόπουλα με την συνεργασία του αγγλικού εκδοτικού οίκου «LION». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).