Η Μάνη είναι γεμάτη με ομορφιές. Η Πελοπόννησος γενικά είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς καθώς έχει πολύ γραφικά μέρη τα οποία δεν έχουν “καταστραφεί” από το ανθρώπινο χέρι. Μια ανάσα λοιπόν από το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, το Πόρτο Κάγιο είναι παραθαλάσσιο χωριό της Μάνης, φωλιασμένο σε έναν κολπίσκο της Λακωνίας.
Λίγα λόγια για την ιστορία του
Ο Παυσανίας το ανέφερε με το όνομα Ψαμαθός και πιστεύεται πως το σύγχρονο όνομά του προήλθε από το ενετικό Porto Quaglio και το γαλλικό Port des Cailles. Το Πόρτο Κάγιο ήταν ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια της Μάνης και αποτέλεσε φυσικό αραξοβόλι από το οποίο πέρασαν μεταξύ άλλων Φοίνικες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Φράγκοι αλλά και ο πειρατικός στόλος του Λάμπρου Κατσώνη.
Η παραλία με τα τιρκουάζ νερά
Δίπλα στο Πόρτο Κάγιο υπάρχουν τρεις αμμουδιές ενώ η λωρίδα γης από πάνω του λέγεται Κρητήρι. «Αντίκρυ» στο Πόρτο Κάγιο, από την άλλη πλευρά, προς τον Μεσσηνιακό κόλπο, είναι το Μαρμάρι.
Ο γραφικός οικισμός είναι μια από τις πιο ξεχωριστές γωνιές της μανιάτικης γης, αναδεικνύοντας τις πιο χαρακτηριστικές ομορφιές της: τα πεντακάθαρα καταγάλανα νερά με φόντο τις αυστηρές και μεγαλειώδεις γραμμές της Μάνης, το επιβλητικό ακρωτήριο Ταίναρο και το σημείο συνάντησης Μεσσηνίας και Λακωνίας.
Ο όρμος του είναι φυσικό απάνεμο γι’ αυτό και πολλά σκάφη το προσεγγίζουν κάνοντάς το ένα δημοφιλή προορισμό για βουτιές στην παραλία με τα βότσαλα και τα πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά.
Ψαροχώρι χωρίς φαγητό δίπλα στο κύμα δεν γίνεται κι εγώ βρήκα την κυρία Ιωάννα η οποία κρύβεται πίσω από την εκπληκτική κουζίνα του εστιατορίου Ippokampos.
Μου έδειξε μία εύκολη συνταγή για ριζότο με σύγκλινο η οποία μάλιστα είναι από τις παραδοσιακές του τόπου.
Αφού απολαύσαμε το ριζότο, την σαλάτα και τον φρέσκο τηγανητό γαύρο που μύριζε θάλασσα πήραμε το δρόμο της επιστροφής, δίνοντας την υπόσχεση τόσο στον κύριο Κώστα όσο και στην κυρία Ιωάννα ότι θα επιστρέψω σύντομα στα μέρη τους.
