Τον Παναγιώτη Ραφαηλίδη τον γνωρίζω πολλά χρόνια. Έχει απίστευτο χιούμορ, είναι αυτό που λέμε ατακαδόρος αλλά ταυτόχρονα και ντροπαλός. Η χροιά της φωνής του είναι χαρακτηριστική και τα τελευταία χρόνια τον βλέπουμε κάθε Σαββατοκύριακο στο πλευρό της Ναταλίας Γερμανού στην εκπομπή. Τραγουδιστής ή παρουσιαστής; Ο Παναγιώτης αγαπάει και τα δύο εξίσου ενώ στην τηλεόραση θα ήθελε κάποια στιγμή να παρουσιάσει τηλεπαιχνίδι.
Λίγες ημέρες πριν τις δύο συναυλίες στο Παλλάς του Μίμη Πλέσσα και του Γιώργου Θεοφάνους, μιλάει για όλα και μας αφήνει το περιθώριο να τον γνωρίσουμε καλύτερα και να ανακαλύψουμε άγνωστες πτυχές του εαυτού του.
Σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 26 και 27 Φεβρουαρίου θα ανεβείς στην σκηνή του ιστορικού θεάτρου της Αθήνας, στο Παλλάς, σε μία μοναδική συνύπαρξη των Μίμη Πλέσσα και του Γιώργου Θεοφάνους. Καταρχήν τι θα δούμε και πώς αισθάνεσαι για την συνεργασία αυτήν.
Συνεργάζομαι χρόνια πια με το Γιώργο Θεοφάνους. Μας ενώνει μια αμοιβαία καλλιτεχνική εκτίμηση και αγάπη. και μετά την συνύπαρξη μας και με το Γιώργο Χατζηνάσιο, με τίμησε με την πρόταση του να συμμετέχω και σε αυτό το καλλιτεχνικό πάντρεμα. Είναι από εκείνες τις δουλειές που λες το ναι δίχως δεύτερη σκέψη.
Εκτός από τον Γιώργο Θεοφάνους έχεις συνεργαστεί με τον Χατζηνάσιο. Τι πήρες από αυτήν την συνεργασία;
Με τον σπουδαίο μας Γιώργο Χατζηνάσιο έχουμε οργώσει την Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. Τα τραγούδια του ρεπερτορίου του , η ποιότητα του ως ανθρώπου και συνεργάτη με έκανε να νιώσω ζωντανός καλλιτεχνικά μετά από χρόνια. Η μουσική συγγενεύει τους ανθρώπους και νιώθω πως με το μαέστρο μας ενώνουν πια πολλά. Τον ευγνωμονώ για το σχολείο που υπήρξε στην τραγουδιστική μου πορεία.
Ποιο τραγούδι του σε συγκινεί όταν το τραγουδάς;
Δυσκολεύομαι να επιλέξω ένα μόνο. Ποιο να πρωτοθυμηθώ. Το «ποιος να συγκριθεί μαζί σου» το «πως» το «τι θέλεις να κάνω» την «αφιλοτιμη» … Είναι όλα τους μουσικά διαμάντια περασμένα εδώ και πολλά χρόνια στο αίμα μας. Και με μεγάλη συνέχεια σε αυτό.
Πολλοί είναι εκείνοι που αν ένας άνθρωπος που τον γνωρίζουμε ως ηθοποιό για παράδειγμα, αναλάβει μία εκπομπή, ρίχνουν τα βέλη τους προς το πρόσωπό του γιατί θεωρούν ότι “τους παίρνει” τη δουλειά. Εσύ αισθάνθηκες πότε κάτι ανάλογο όλα αυτά τα χρόνια
Μάλλον υπήρξα τυχερός καθώς δεν ένιωσα τέτοια βέλη να με απειλούν. Νομιζω πως αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός πως δεν μπήκα με θράσος στο χώρο της τηλεόρασης ούτε με τον αέρα μιας πορείας στο τραγούδι. Μπήκα ταπεινά και με διάθεση να μάθω και να δουλέψω σε έναν εντελώς καινούργιο για μένα τομέα και αυτό διακρίνεται εύκολα.
Φωνές υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν. Δυστυχώς δημιουργούς δεν έχουμε πια. Δημιουργούς και παραγωγούς. Δεν είναι υπερβολή το ότι η δισκογραφία πέθανε. Αλλά θέλω να πιστεύω σε μια θεαματική ανάσταση της γιατί «ο λαός τραγούδι θέλει» και με ψευτοτράγουδα και σουξέ του μήνα δεν πάμε παρακάτω. Μέχρι να συμβεί αυτό έχω βρει καταφύγιο στους μεγάλους συνθέτες με τότε οποίους έχω την τύχη να συνεργάζομαι.
Αν είχες γεννηθεί σε εκείνη την εποχή με ποιον τραγουδιστή ή τραγουδίστρια θα ήθελες να δουλέψεις μαζί
Η Βίκυ Μοσχολιού που ανέφερες αποτελεί μεγάλο μου αποθυμενο. Θα ήθελα να έχω προλάβει τον Καζαντζίδη, το Διονυσίου, το Γιώργο Ζαμπέτα και τόσους άλλους.
Πες μου ένα τραγούδι που θα ήθελες να ήταν δικό σου.
Πολλά! Που έχουν τραγουδηθεί από σπουδαίες φωνές. Θα ήταν ιεροσυλία να σου πω «αυτό θα ήθελα να το είχα πει εγώ». Προτιμώ να περιμένω τα δικά μου μεγάλα τραγούδια που δεν μπορεί, θα έρθουν.
Για ποιο λόγο οι νέοι καλλιτέχνες ενώ έχουν πολύ ωραίες φωνές, δεν έχουν δισκογραφία;
Η κρίση που βιώνουμε την τελευταία δεκαετία είναι καθολική. Αφορά σε όλους τους τομείς και αναπόφευκτα και στις τέχνες. Ζούμε στην εποχή που τα κριτήρια έχουν χαλαρώσει, που το χρήμα έχει έξτρα δύναμη καθώς σπανίζει, και που οι πληροφορίες εμφανίζονται και εξαφανίζονται με τεράστια ταχύτητα. Παραμένει ω αισιόδοξος, γιατί σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας μας έτυχε να ζούμε , και σε αυτό θα ευτυχήσουμε!
Όσο έχω φωνή με φαντάζομαι να τραγουδάω. Θα ήθελα να έχω καταθέσει περισσότερα δικά μου δείγματα γραφής στο χώρο που κινούμαι, να σημαίνει κάτι πιο συγκεκριμένο το όνομα μου, να μαζεύω την καλλιτεχνική μου προίκα. Δε σου κρύβω πως βλέπω μαι την τηλεόραση στη ζωή μου επίσης. Δεν την έχω στο μυαλό μου σαν κάτι εφήμερο. Ίσως να έχουν διευρυνθεί οι τομείς που ασχολούμαι ως τότε. Μην ξεχνάς πως υπάρχει και το θέατρο…
Επειδή σε γνωρίζω πολύ καλά προσωπικα και ξέρω ότι έχεις απίστευτο χιούμορ θέλω να μου πεις αν θα ήθελες να κάνεις μία εκπομπή με σάτιρα
Η ευθύνη της σάτιρας με αγχώνει λίγο και δεν είμαι πολεμοχαρής και άνθρωπος των εντάσεων και των προστριβών. Πιο πολύ θα με γοήτευε ένα τηλεπαιχνίδι, μια ευκαιρία να παίζω με τον κόσμο, να γελάμε να ξεχνιόμαστε και να μοιράζουμε δώρα και χαρά.
Έχει παρεξηγηθεί το χιούμορ σου κι αν ναι θυμάσαι μία πρόσφατη φορά;
Σίγουρα στα τρία χρόνια ζωντανών εκπομπών έχουν υπάρξει στιγμές τέτοιες. Σε μια ψυχαγωγική εκπομπή όπως τη δική μας, συχνά τα σχόλια μας έχουν τη βαρύτητα του χαβαλέ μιας παρέας χωρίς δεύτερες σκέψεις και πίσω κείμενο, μα σε μια εκπομπή μπορεί να βγουν σαν κακίες ή επιθέσεις. Νιώθω άβολα όποτε συμβαίνει, μα ευτυχώς συμβαίνει σπάνια.
Περιέγραψέ μου τον εαυτό σου με λίγες λέξεις
Είμαι ένας πολυπράγμων άνθρωπος με κλίσεις και ενδιαφέροντα ποικίλα, που μπορώ να είμαι ταυτόχρονα και εξαιρετικά βαρετός και μουρχούζης. Νοιάζομαι, φροντίζω, αγαπάω, κάνω λάθη, εξελίσσομαι, μαθαίνω, ακούω, συγχωρώ και προχωρώ. Απλά πράγματα .
Ποιο είναι το χειρότερο ελάττωμά σου και το καλύτερο προτέρημά σου
Χειρότερο ελάττωμα μου είναι το ότι έχω αφήσει τα «πρέπει» να ριζώσουν μέσα μου περισσότερο από τα «θέλω» για χρόνια. Καλύτερο προτέρημα μου το ότι έχω ένα ωραιότατο φτυάρι και τα ξεριζωνω λίγα λίγα. Νομιζω εξελίσσομαι.
Λειτουργείς με το συναίσθημα ή τη λογική
Με το συναίσθημα εντελώς. Και θα έλεγα πως όταν αυτό με κυριεύει λειτουργώ όχι απλά χωρίς λογική, αλλά εντελώς κόντρα σε αυτήν.
Τι φοβάσαι περισσότερο
Εμένα.