Τον Γιάννη Δρακόπουλο οι περισσότεροι από σας θα τον γνωρίζετε από την πετυχημένη σειρά του Άλφα, Το σόι σου. Εκτός από την τηλεόραση όμως είναι από τους αγαπημένους ηθοποιούς του θεάτρου, που πριν από λίγες ημέρες τον συνάντησα στο Θέατρο 104 καθώς πρωταγωνιστεί στην παράσταση The Beginning. Μιλήσαμε για το ρόλο του, για την υποκριτική, για τα νέα του σχέδια αλλα και για προσωπικά θέματα.
Γιάννη μου θέλω να μου πεις λίγα λόγια για το ρόλο σου.
Ο Ντάνι θα λέγαμε ότι είναι αστός προς μικροαστός, μένει μεν Λονδίνο αλλά όχι στις καλές συνοικίες, δεν μπορεί να αντέξει ένα σπίτι σε καλή συνοικία, είναι χωρισμένος, έχει πατήσει τα 40, έχει μία κόρη που έχει να δει 4 χρόνια, έχει κάνει αυτό που λέμε έναν αποτυχημένο γάμο με κακό διαζύγιο. Είναι ένας άντρας που δεν έχει πατέρα από τα 7 γιατί τους παράτησε κι έχει τέτοια βιώματα. Και τώρα που κι αυτός έχει φύγει από το σπίτι νιώθει ότι βρίσκεται στη θέση του πατέρα του, ακόμη κι αν δεν ήθελε να φύγει. Έκανε σφάλμα. Είχε ερωμένη κι η γυναίκα του τον χώρισε. Αυτός είναι ο Ντάνι σε γενικές γραμμές. Έχει βέβαια χιούμορ αλλά ταυτόχρονα έχει ενοχές. Κατηγορεί συνέχεια τον εαυτό του και τον υποβιβάζει.
Τι γίνεται όταν γνωρίζει αυτή τη γυναίκα
Όλο αυτό το ενοχικό που έχει του βγαίνει στην σχέση αυτή. Οκ, ωραία του αρέσει της αρέσει αλλά αυτό είναι το θέμα. Δεν γίνεται γιατί ο Ντάνι δεν αξίζει κάτι τέτοιο κτλ κτλ. Αυτή είναι η δυσκολία. Να μπει στην σχέση. Από τότε που χώρισε δεν έκανε κάποια σχέση.
Τι δυσκολίες βρήκες στο ρόλο αυτό;
Γενικότερα το πιο δύσκολο ήταν ότι έχουμε έναν τύπο που αρχικά δηλώνει ότι ήθελε να αυτοκτονήσει κι από την άλλη βλέπουμε ότι έχει αυτό το χιούμορ. Έπρεπε να κρατήσουμε μία ισορροπία.
Αυτό το έργο είναι πολύ στο σήμερα. Η σύγχρονη γυναίκα φτάνει στα 40 κάνοντας μία καριέρα και αναζητά μία αγκαλιά αλλά είναι δύσκολο να τη βρει γιατί πλέον έχει πάρει τη θέση του άντρα. Εσύ έχεις τέτοια παραδείγματα; Ποιος φταίει κατά τη γνώμη σου;
Είναι κάτι που το βλέπουμε. Δεν φταίνε ούτε οι γυναίκες, ούτε οι άντρες για αυτήν την κατάσταση. Αν το δούμε λίγο ιστορικά το ζήτημα, οι γυναίκες .εχουν δικαίωμα ψήφου τα τελευταία 100 χρόνια περίπου. Αυτο και μόνο λέει παρά πολλά πράγματα για τη θέση της γυναίκας στις δυτικές κοινωνίες. Οπότε είναι ένα σύντομο χρονικό διάστημα, δικαιολογώ ότι ακόμη το σύστημα δεν έχει ισορροπήσει. Γενικότερα δεν έχει βρεθεί το μοντέλο το κοινωνικό για τη θέση της.
Πώς σου έγινε η πρόταση για αυτήν την παράσταση;
Με πήραν τα παιδιά και μου το πρότειναν. Κατά την πρώτη ανάγνωση είδα ότι με ενδιαφέρει παρά πολύ και γιατί είμαι κι εγώ χωρισμένος πατέρας με δύο κόρες, ευτυχώς βέβαια δεν έχω τέτοιο διαζύγιο. ΣΕ καθε περίπτωση όμως υπάρχουν μέσα στο έργο πράγματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, κι επίσης δεν έχω κάνει ποτέ τέτοιου είδους θέατρο.
Βάζεις ταμπέλες στο θέατρο; Εμπορικό και ποιοτικό;
Τη θεωρώ σωστή αυτή την ταμπέλα. Είχε κάνει μία ενδιαφέρουσα τοποθέτηση ένας καθηγητής μου, ο Μπελιές σχετικα με το τι είναι εμπορικό και τι ποιοτικό. Ανάγονται στο ζήτημα όχι των οικονομικών απολαβών ή της επιτυχίας, αλλά στο ζήτημα του σκοπού. Γιατί γίνεται μία παράσταση; Γίνεται με σκοπό να κόψει εισιτήρια ή με σκοπό να τέρψει αυτούς που τη δημιουργούν; Αυτό σημαίνει επί της ουσίας ότι ως εμπορική ορίζει μία παράσταση που δε γίνεται επειδή θέλουμε μία ωραία παράσταση αλλά για να βγάλουμε χρήματα. Αυτό μπορεί να γίνει και στον ποιοτικό και στον εμπορικό χώρο. Υπάρχουν πολλές ποιοτικές παραστάσεις οι οποίοι πολλάκις δημιουργούν και ανεβάζουν παραστάσεις για να βγάλουν φράγκα έτσι απλά.
Πώς βλέπεις την κατάσταση που νέα παιδιά βγαίνουν από παιχνίδια και talent show και ασχολούνται με το χώρο του θεάματος και κατ’επέκταση με την υποκριτική;
Επειδή δεν παρακολουθώ τηλεόραση, δεν το έχω παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο. Δεν ξέρω ποιοι από ριάλιτι μπορεί να παίζουν. Δεν με ενοχλεί όμως. Το επάγγελμα είναι ανοιχτό καθώς υπάρχει το εμπορικό κομμάτι του.
Πώς συνδυάζεις την τηλεόραση και το θέατρο;
Η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολο να έχεις καθημερινά γυρίσματα και να παίζεις καθημερινά. Αυτό δε γίνεται. Μία φορά το έχω κάνει κι ανακάλυψα ότι θα σαι μέτριος και στα δύο. Δε γίνεται να αρχίζει η μέρα σου στις 8 το πρωί και να τελειώνει αργά το βράδυ για ένα 9μηνο με ΣΚ μέσα. Η ενασχόληση με την τηλεόραση δεν είναι σε καθημερινή βάση, καθώς έχω δεύτερο ρόλο. Τα γυρίσματα είναι 15-20 ώρες την εβδομάδα. Επομένως έχω τον χρόνο να ξεκουραστώ και να είμαι στο θέατρο.
Επόμενα σχέδια
Θέατρο Θησείον από Γενάρη στη Γίδα του Άλμπι, με τον Νίκο Κουρή και την Ράντου. Θα είναι Δευτέρα και Τρίτη. Είχα κάνει μία ταινία σε σκηνοθεσία Μπάμπη Μακρίδη και σενάριο Ευθύμη Φιλίππου και Μπάμπη Μακρίδη, ο Οίκτος.