Ο φίλος μου ο Χίτλερ του Γιούκιο Μισίμα στο Θέατρο Κάτω απ΄τη γέφυρα

«…Κάποια μέρα θα θυμηθούμε τόσο πολλά και θα χτίσουμε το μεγαλύτερο στην ιστορία φτυάρι ατμού και το μεγαλύτερο τάφο όλων των εποχών και θα χώσουμε τον πόλεμο εκεί μέσα και θα τον καλύψουμε καλά. Θα χτίσουμε πρώτα ένα εργοστάσιο καθρεπτών που θα παράγει μόνο καθρέπτες για τα επόμενα χρόνια για να κοιτάμε καλά-καλά μέσα τους.»

Ray Bradbury “Fahrenheit 451”

Ο φίλος μου ο Χίτλερ του Γιούκιο Μισίμα στο Θέατρο Κάτω απ΄τη γέφυρα

«Ο φίλος μου ο Χίτλερ» είναι ένα νεοκλασικό έργο γραμμένο από τον σπουδαίο Ιάπωνα συγγραφέα Γιούκιο Μισίμα, το 1968. Την ίδια χρονιά ο Μισίμα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο όμως τελικά κέρδισε ο συμπατριώτης του, Γιασουνάρι Καβαμπάτα.

Είναι ένα πολυφωνικό έργο που αγγίζει διάφορα θέματα, αλλά και στήνει πολλές παγίδες. Στην επιφάνειά του είναι η ιστορία, που προηγήθηκε της Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών: Το τριήμερο μαζικών δολοφονιών από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 1934 στη Γερμανία, όταν εκκαθαρίστηκε από τον Άντολφ Χίτλερ ολόκληρη η ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung. Δολοφονήθηκαν επίσης άλλοι δεξιοί πολιτικοί που δεν είχαν σχέση με την SA, αλλά και διάφοροι αντίπαλοι του Χίτλερ. Μας παρουσιάζει τέσσερα ιστορικά πρόσωπα τους Άντολφ Χίτλερ, Ερνστ Ρεμ, Γκρέγκορ Στράσερ και Γκούσταφ Κρουπ, ο καθένας από τους οποίους κάνει προσπάθειες να επιβιώσει τόσο από την πολιτική όσο και από την προσωπική κρίση.

Ο θεατής καλείται να εξερευνήσει τα βάθη της φύσης του είδους Homo sapiens και να ανακαλύψει τις κοινές πλευρές που έχει ο καθένας από μας. Γιατί η ιστορία της ανθρωπότητας είναι τόσο απάνθρωπη, γιατί «τα ανθρώπινα όντα πληγώνουν ατελείωτα άλλα ανθρώπινα όντα», γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται και η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει από τα λάθη της, γιατί εξακολουθούμε να θεωρούμε τον εαυτό μας σαν κάτι εξαιρετικό και όχι σαν αυτό που ανήκει στον κοινό κανόνα;