Το 2020 είναι μόνο μερικές εβδομάδες μακριά και όλοι αναζητάμε νέες ιδέες, στόχους, προκλήσεις και κυρίως έμπνευση που θα μας βοηθήσουν να πάμε τη ζωή μας παρακάτω. Κάποιοι στόχοι που βάλαμε για το 2019 επιτεύχθηκαν, κάποιοι άλλοι έμειναν στη μέση, και σίγουρα υπήρξαν και μερικοί που απλώς εγκαταλείφθηκαν γιατί στην πορεία δεν μας κινητοποιούσαν πλέον.
Η Σέριλ Στρέιντ στο βιβλίο της Να Είσαι Γενναία έρχεται να μας θυμίσει πως ότι και να συνέβη, θετικό ή αρνητικό, έχει βάλει ένα λιθαράκι στη μεγάλη εικόνα της ζωής μας. Και οι αποτυχίες μας πάνε μπροστά. Και οι κακουχίες. Όπως και όλες εκείνες οι φορές που ράγισε η καρδιά μας.
Η Στρέιντ έχει βιώσει μια ζωή έντονη. Έχασε την μητέρα της σε νεαρή ηλικία, παντρεύτηκε και χώρισε γρήγορα, ναρκωτικά και εφήμερες σχέσεις δοκίμασαν τα όρια του μυαλού, του σώματος και της καρδιάς της. Μια στιγμή, όμως, ήταν αρκετή για να τη βγάλει από το αδιέξοδο. Η απόφαση της να περπατήσει μόνη 1.700 χιλιόμετρα στο Μονοπάτι του Ειρηνικού Ωκεανού την οδήγησε στη λύτρωση. Και μετά ήρθε και η επιτυχία. Η περιπέτεια της έγινε βιβλίο με τίτλο Άγρια, το βιβλίο παγκόσμιο bestseller και τελικά ταινία που προτάθηκε για δύο Όσκαρ.
Το Να Είσαι Γενναία της Στρέιντ, χαρακτηρίστηκε ένα εγχειρίδιο της ψυχής. Εδώ έχει συγκεντρώσει τα καλύτερα αποφθέγματα από τα βιβλία, τα άρθρα και τις εκπομπές της και μέσα από αυτά μας ωθεί να ανακαλύψουμε τα ανεξάντλητα αποθέματα αγάπης, συμπόνοιας, συγχώρεσης και αντοχής που έχουμε όλοι μέσα μας.
Είναι το τέλειο δώρο να κάνεις και να λάβεις. Είναι το βιβλίο που θα σου υπενθυμίσει, πως ό,τι κι αν συμβεί, η γενναία σου φύση θα νικήσει.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το πρώτο απόφθεγμα που λάτρεψα παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα αγαπημένα μου: Αγάπησε πολλούς, εμπιστέψου λίγους και πάντα να κάνεις κουπί στο δικό σου κανό. Πρόκειται για μια πολύ γνωστή αμερικανική ρήση άγνωστης προέλευσης, την οποία μου έμαθε η γιαγιά μου απ’ τη μεριά της μητέρας μου όταν ήμουν οκτώ χρονών. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να μιλάει στην καρδιά μου. Δέθηκα με αυτή τη φράση όσο ήμουν παιδί γιατί δεν μου έλεγε απλά τι θα έπρεπε να κάνω, αλλά με βοήθησε να πιστέψω ότι μπορώ να το κάνω. Στην ηλικία των δώδεκα, όταν έπεσα πάνω σε μια φράση στη σελίδα διακόσια κάτι του μυθιστορήματος της Μαντλίν Λ’ Ενγκλ με τίτλο A Ring of Endless Light, κόλλησα τόσο, που χρειάστηκε να σταματήσω την ανάγνωση. «Ίσως πρέπει να γνωρίσεις το σκοτάδι, πριν εκτιμήσεις το φως». Τη σημείωσα στη μέσα πλευρά του πήχη μου με μαρκαδόρο, όπου και έμεινε για το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας – στο μυαλό μου παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.
Έκτοτε, είμαι μια συλλέκτρια αποφθεγμάτων.