“Lux aeterna” με τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών στο Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις»

Οι μέρες του Θείου Πάθους, αλλά και της Ανάστασης, πλησιάζουν. Η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών ανταποκρίνεται στο πνεύμα των ημερών με το κορυφαίο ίσως έργο θρησκευτικής μουσικής όλων των εποχών: Το περίφημο Ρέκβιεμ σε ρε ελάσσονα του Wolfgang Amadeus Mozart.

Το μεγαλειώδες έργο του μεγάλου Βιεννέζου συνθέτη, το «στερνό του τραγούδι», έμεινε ημιτελές όταν ο θάνατος τον πρόλαβε στις αρχές Δεκεμβρίου του 1791, σε ηλικία μόλις 35 ετών. Το έργο συμπληρώθηκε από τον μοναδικό μαθητή του Μότσαρτ, τον Franz Xaver Süssmayr με τρόπο που να μην είναι απόλυτα ξεκάθαρο ποια ακριβώς μέρη προέρχονται από την πένα του δάσκαλου και ποια από τον μαθητή. Η νεότερη μουσικολογική έρευνα έχει κάνει τις προτάσεις της επ’ αυτού, ωστόσο ποτέ δεν θα μάθουμε με σιγουριά ποια ακριβώς είναι λύση αυτού του σκοτεινότερου ίσως μυστηρίου στην Ιστορία της Μουσικής. Μυστηρίου που ξεκίνησε ήδη με τη δημιουργία του έργου, το οποίο παραγγέλθηκε στον Μότσαρτ από έναν κρυφό πάτρωνα. Τη μεταφυσική διάσταση του έργου, που στέκει από κάθε άποψη στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής, θανάτου και μεταθανάτιας ζωής, προσεγγίζει η επόμενη συναυλία της Φιλαρμόνιας, σε συνεργασία με τρεις χορωδίες και τέσσερις εξαιρετικούς λυρικούς σολίστ.

Η συναυλία πλαισιώνεται από ένα σημαντικό έργο του εμβληματικού συνθέτη του Ιταλικού Μπαρόκ, Antonio Vivaldi: το κοντσέρτο γκρόσο για τέσσερα βιολιά και έγχορδα, έργο 3, αρ. 10. Τους ρόλους των σολίστ αναλαμβάνουν τέσσερις από τους μουσικούς της ορχήστρας. Το έργο ανήκει στη συλλογή κοντσέρτων “L’estro armonico” (ο αρμονικός οίστρος) του συνθέτη, που γράφτηκαν περίπου 80 χρόνια πριν το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, περί το 1711. Η μελαγχολία και η εσωστρέφεια της τονικότητας της σι ελάσσονος, σε συνδυασμό με τη προσμονή της ορμητικής επέλευσης της φυσικής αναγέννησης, που υποδηλώνεται από τον συνολικό τίτλο της συλλογής, ανταποκρίνεται ακριβώς στο πνεύμα των ημερών.