“Υπόγεια σ’ αγαπώ“, ένα τραγούδι για όλα τα σ΄ αγαπώ που έχουμε πει και νιώσει, σε στίχους και μουσική του Θοδωρή Μυστιλόγλου από την αισθαντική φωνή της Λίνας Ροδοπούλου.
“Υπόγεια σ’ αγαπώ” από τη Λίνα Ροδοπούλου
Όλοι έχουμε αγαπήσει “υπόγεια”. Όλοι έχουμε κρατήσει κρυφά συναισθήματα γιατί στη ζωή μας έχουν μπει μπροστά τα “πρέπει”. Σκοπός του τραγουδιού αυτού είναι να ηττηθεί η λογική και να φωνάξουμε παρέα για τις αγάπες που ίσως κατέληγαν μεγάλες.
Ένα τραγούδι ρομαντικό και νοσταλγικό, με σύγχρονα στοιχεία αλλά και χρώμα παραδοσιακό με άρωμα ανατολής, έτσι όπως προκύπτει από την ενορχήστρωση του Αντώνη Καρατζίκη.
Έπαιξαν οι μουσικοί Eλένη Φουρλάνου (κανονάκι), Μαρίνα Σταλιμέρου (βιόλα), Βαγγέλης Γαγλίας (κιθάρα), Λουκάς Γιαννακίτσας (κοντραμπάσο), Αλέξης Κώστας (κρουστά) και Αντώνης Καρατζίκης (πιάνο).
Η ηχογράφηση έγινε στο Στούντιο «Πολυφωνική», η ηχοληψία, η μίξη και το mastering από τον Πέτρο Πετρόπουλο. Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την MLK.
Σκηνοθεσία – Post Production – Μοντάζ: Φώτης Τραγανουδάκης
Κάμερες: Φώτης Τραγανουδάκης, Αλέξανδρος Μποτονάκης
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Μποτονάκης
ΣΤΙΧΟΙ
Δεν ήμουν εκεί, μα ήμουν κερί
Τραβώ μια γραμμή, τη σβήνεις εσύ
Μπορούσα πολλά, τα νιάτα δειλά
η μόνη αφορμή, τα χρόνια πολλά
Υπόγεια σ’ αγαπώ πλανούνται πια παντού χωρίς σκοπό,
τα όνειρα μου κάνουν φυλαχτό,
μονάχα εκεί θα σε έχω γιατρικό και θησαυρό μου.
Ότι και αν σου πω μου φαίνεται πως είναι περιττό,
τα κύματα μας έβγαλαν εδώ, ο χάρτης σου δεν έχει γυρισμό εδώ
όλο σκοτάδι.
Σε είδα ξανά δεν ήρθα κοντά
μια γκρι φυλακή, εικόνα θολή
Φωτάκι νυκτός, ο δικός σου εθισμός τραβάω κουπί πατάς το κουμπί