Η Μαδρίτη είναι μια από τις αγαπημένες μου πόλεις. Ίσως γιατί «μοιάζει» λίγο με το λατρεμένο μου Παρίσι. Πέρασα μια ολόκληρη εβδομάδα και ήταν ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έχω κάνει. Οκτώ μέρες να τριγυρνάς χαλαρά σε αυτή την πανέμορφη αρχοντική πόλη, να σταματάς στα πανέμορφα καφέ της (δεν έχω δει τόσα πολλά και όμορφα καφέ, όλα με επένδυση ξύλου), να κάθεσαι στην μαγική πλατεία Major. Αρέσουν και στην φίλη μου τα μη οργανωμένα ταξίδια και πράγματι περάσαμε μια ξεχωριστή, μοναδική εβδομάδα.
H Bίβιαν Μητσάκου μας ξεναγεί στο Πάρκο Ρετίρο της Μαδρίτης
Το σπίτι που μέναμε ήταν πολύ κοντά σε μία από τις πολλές εισόδους του φημισμένου Πάρκο Ρετίρο. Μια όαση στο κέντρο της πόλης και συγχρόνως τόσο μακριά από αυτό.Την πρώτη φορά, κάνοντας βόλτα με την φίλη μου, μπήκαμε και απολαύσαμε τον καφέ μας και την δεύτερη φορά αφιέρωσα μία ολόκληρη μέρα να τριγυρνώ μέσα στο πάρκο. Πήρα τον οδηγό της Μαδρίτης μαζί μου για να μπορώ να δω όλα τα αξιοθέατα που έχει το υπέροχο αυτό πάρκο και ξεκίνησα. Ναι χρειάζεσαι οδηγό για να μπορέσεις να δεις τα σπουδαιότερα αξιοθέατρα του πάρκου.
Από την είσοδο που μπήκα στο πάρκο, το πρώτο που συνάντησα ήταν το μοναδικό γνωστό άγαλμα στο κόσμο του «Εκπεσόντος Αγγέλου» (του εωσφόρου) (1878), έργο του Ρικάρδο Μπελβέρ. El Angel Caidο.
Ζήτησα από μία κυρία να με βγάλει μια φωτογραφία και αυτή ευγενικά με ρώτησε αν γνωρίζω ποιο άγαλμα είναι αυτό!!!! Ποιο δρόμο να ακολουθήσεις και τι να πρωτοθαυμάσεις σε αυτό το μοναδικό πάρκο
Η πιο κεντρική είσοδος είναι η Puerta del Independencia. H υπέρκομψη Πύλη της Ανεξαρτησίας.Μια από τις δεκαεννιά εισόδους του πάρκου.
Στην βόρεια είσοδο του πάρκου βρίσκεται η μεγάλη τεχνητή λίμνη του Ρετίρο Εστάνκε (Estanque).Μπορείς να απολαύσεις μια υπέροχη βόλτα, αν νοικιάσεις μία από τις πολλές βάρκες με κουπιά που υπάρχουν.
Εδώ δεσπόζει και το τεράστιο Μνημείο του Αλφόνσο ΙΒ. (1901). Το επιβλητικό αυτό μνημείο αποτελείται από ένα τεράστιο ημικύκλιο με κίονες και πολλά μικρότερα αγάλματα.
Τέλος Μαρτίου βρέθηκα στην Μαδρίτη, ο καιρός με το μέρος μου, σχεδόν καλοκαιρινός και πολλού Ισπανοί έκαναν ηλιοθεραπεία. Ο κόσμος πάρα πολύς, οι περισσότεροι τουρίστες φωτογράφιζαν το εντυπωσιακό αυτό μνημείο.
Το Κρυστάλλινο Παλάτι (1886), (Palacio de Cristal) να καθρεπτίζεται στην λίμνη που υπάρχει μπροστά του και να δημιουργεί μία μαγική εικόνα, δημιούργημα του Ρικάρντο Βελάσκεθ Μπόσκο. Έργο του ιδίου και το διπλανό Παλάτι Βελάθκεθ, που χρησιμοποιείται για εκθέσεις.
Η «Κρήνη της Αγκινάρας» είναι φτιαγμένη από γρανίτη και πέτρα του. Έργο του Βεντούρα Ροντίκεθ. Ένα εντυπωσιακό γλυπτό.
Πασέο ντε λας εστατουας. ( Paseo de las Estatuas).
Ένα πανέμορφος, φαρδύς δρόμος, με παρτέρι με λουλούδια στην μέση και αγάλματα βασιλέων δεξιά και αριστερά της λεωφόρου, τεχνοτροπίας μπαρόκ.
Ο πανέμορφος ροδώνας (Rosaelda).Έχει πάνω περίπου 4.000-4.500 τριανταφυλλιές. Σχεδόν από όλες τις ποικιλίες και τα χρώματα. Φαντάζεστε τι πανδαισία χρωμάτων, τι αρώματα και τι ομορφιά θα αντικρύσει κάποιος αν βρεθεί την εποχή της ανθοφορίας τους.
Δεκάδες δρομάκια, καταρράκτες, περίεργα δένδρα, λουλούδια μαγεύουν τον επισκέπτη του Retiro.
Και φυσικά υπάρχουν και μικρά καφέ που μπορείς να κάτσεις να ξεκουραστείς.
Αργά το απόγευμα, σχεδόν κατάκοπη, συνάντησα την φίλη μου και ήπιαμε την καθιερωμένη βραδινή μας σαγκρία. Καλά ταξίδια!