Τη Δανάη Επιθυμιάδη την γνωρίσαμε τηλεοπτικά μέσα από μία από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές,τη Μουρμούρα. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της ήθελε να γίνει ηθοποιός και τα κατάφερε. Έχει στο ενεργητικό της πολύ καλές συνεργασίες ενώ τώρα το αθηναϊκό κοινό την απολαμβάνει σε μία εξαιρετική παράσταση, τον Μισάνθρωπο του Μολιέρου, στο Σύγχρονο Θέατρο. Όπως αναφέρει στην συζήτησή μας, η “Ελιάνθη” είναι από τους ιδιαίτερους ρόλους που έχει ενώ μελλοντικά θα ήθελε να υποδυθεί τη “Μήδεια”.
Δανάη μου σε βλέπουμε στο θεατρικό σανίδι στον Μισάνθρωπο. Θέλω να μου πεις λίγα λογια για το ρόλο σου και πώς σου έγινε η πρόταση; Τι δυσκολίες αντιμετώπισες πάνω στο ρόλο και ποια είναι τα κοινά στοιχεία του χαρακτήρα σου που ενδεχομένως να έχεις με αυτόν
Η Ελιάνθη, είναι από τους πιο ιδιαίτερους ρόλους πάνω στους οποίους έχω δουλέψει. Εκ πρώτης όψεως, μου φάνηκε σχετικά ανάγλυφος ως χαρακτήρας. Ένα κορίτσι καθαρό, με καλούς τρόπους, φύση και θέση ρομαντικό. Σε δεύτερη ανάλυση όμως, ανακαλύπτω την επαναστατικότητα της απέναντι στο πως ‘είθισται να φέρεται’ μία κοπέλα της τάξης και της ηλικίας της. Σε μία εποχή όπου δημιουργεί μικρές ‘κυρίες’ και’ κυρίους’, η Ελιάνθη, χωρίς να παρεκκλίνει από το πρωτόκολλο της εποχής, διατηρεί την παιδικότητα της. Με τσαχπινιά και χάρη, αναζητά την αλήθεια της σε ένα κόσμο όπου θεμέλιος λίθος είναι η κολακεία και η υποκριτική ευγένεια. Αυτή η ανάγκη της για παιχνίδι σε συνδυασμό με το δυναμισμό που συγκεντρώνει είναι απ’τα στοιχεία που περισσότερο με γοήτευουν στο χαρακτήρα της και ταυτόχρονα ένας κοινός τόπος ανάμεσα σε εκείνη και τον Άλκηστο. Σε αντίθεση με το ρόλο της Άννυ Ντίβερ που έπαιζα στη παράσταση ‘Ήταν όλοι τους παιδιά μου’ όπου ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος, η Ελιάνθη με κέρδισε με αργά αλλά σταθερά βήματα. Ίσως γιατί στην Ελιάνθη μπορούσα εξαρχής να εντοπίσω κοινά με το δικό μου χαρακτήρα, γεγονός που όταν συμβαίνει, συχνά προκαλεί κάποια αντίσταση στον ηθοποιό. Η πρόταση της Ιόλης μου ήρθε εντελώς αναπάντεχα στην καταλληλότερη στιγμή. Τη μέρα της τελευταίας παράστασης στο Εμπορικόν με πήρε τηλέφωνο να μου προτείνει το ρόλο της Ελιάνθης που με πολλή μεγάλη χαρά δέχτηκα.
Το ευρύ κοινό σε γνώρισε μέσα από μία πολύ πετυχημένη τηλεοπτική παραγωγή, τη Μουρμούρα. Πώς προέκυψε εκείνη η πρόταση;
Εξίσου αναπάντεχα καθότι η σχέση μου με τη τηλεόραση ως τότε ήταν ανύπαρκτη. Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη με είχε δει σε μία παράσταση πολλά χρόνια πριν με την ομάδα Αbovo και όταν έφυγαν ο Πάνος με την Ιωάννα απ’ τη σειρά, με πρότεινε. Πέρασα λοιπόν από κάποια κάστινγκ και τελικά οι συντελεστές της σειράς κατέληξαν στο Γιάννη και μένα για το νέο ζευγάρι.
Έχεις παίξει σε διάφορα θεατρικά έργα και όπως έχεις πει σε παλαιότερη συνέντευξή σου έχεις δουλέψει και ως σερβιτόρα. Τώρα στην περίοδο αυτή θα ήθελες να κάνεις πάλι τηλεόραση;
Με χαρά θα αποδεχόμουν οποιαδήποτε πρόταση στην τηλεόραση που θα με ενδιέφερε σε επίπεδο συνεργασίας, σεναρίου και ρόλου.
Τι σε γεμίζει στο θέατρο και τι στην τηλεόραση;
Η αλήθεια είναι ότι ενώ τεχνικά υπάρχουν μεγάλες διαφορές, η δουλειά μας και στο θέατρο και στη τηλεόραση είναι η ίδια. Απλώς προσαρμόζεται στο εκάστοτε μέσο. Ως διαδικασία έχουν και τα δύο τη μαγεία τους. Το θέατρο είναι ένας αγώνας με ζωντανούς θεατές που παρίστανται όσο και οι ηθοποιοί και που η ενέργεια τους καθορίζει τη κάθε παράσταση η οποία είναι και οφείλει να είναι εξίσου ζωντανή και φρέσκια. Αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για τον ηθοποιό που ενώ βιώνει την επανάληψη, καλείται κάθε μέρα να το βιώνει σαν να είναι η πρώτη και τελευταία φορά. Στη τηλεόραση και στον κινηματογράφο από την άλλη, η κάμερα καταγράφει και την παραμικρή σου κίνηση, κι έτσι έχεις τη δυνατότητα να δουλέψεις σε άλλου τύπου λεπτομέρεια και να ανακαλύψεις πιο λεπτές αποχρώσεις του ρόλου σου.
Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Νιώθω σαν να μην υπήρξε η στιγμή της απόφασης. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό ήθελα να κάνω.
Τι στοιχεία του χαρακτήρα σου θεωρείς ότι άλλαξες μέσα από το επάγγελμα του ηθοποιού. Είναι γνωστό ότι το θέατρο είναι μία ψυχοθεραπεία
Τη προσαρμοστικότητα μου. Στη δουλειά του ηθοποιού όσο σημαντικά είναι αυτά που συμβαίνουν εντός σκηνής άλλο τόσο είναι κι αυτά εκτός. Οι σχέσεις με τους συναδέλφους, ο χώρος του εαυτού σου που οφείλεις να καλλιεργήσεις και να προστατέψεις, αντίστοιχα η γενναιοδωρία με την οποία οφείλεις να σέβεσαι τον χώρο των άλλων, η εμπιστοσύνη σου στη δουλειά, το να είσαι ουσιαστικά παρών στις πρόβες. Σε σωστές συνθήκες, υπάρχει μία ιερότητα στη διαδικασία, ένας κοινός τόπος που γίνεται η ομπρέλα για να χωρέσουν όλα. Αυτό όταν συμβαίνει έχει κάτι το συγκινητικό. Δε θεωρώ ότι το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία. Ψυχοθεραπευτικό ναι. Αλλά χρειάζεται να έχεις μια καλή και συνειδητή σχέση με τον εαυτό σου αν θέλεις να μπεις βαθιά στη δουλειά αυτή.
Είσαι μοναχικός άνθρωπος ή όχι
Έχω μοναχικές στιγμές αλλά μοναχική ιδιαίτερα δεν είμαι. Ειδικά σ’αυτή τη φάση της ζωής μου, εκτιμώ και διεκδικώ πολύ το χρόνο με τους αγαπημένους μου.
Ποια είναι τα 3 ελαττώματά σου και ποια τα 3 προτερήματά σου
Τώρα γι’αυτά καλύτερα να ρωτήσετε τους φίλους μου. Ως προτέρημα θεωρώ το ότι δε χάνω το χιούμορ μου σε δύσκολες καταστάσεις. Ελάττωμα μου που με ταλαιπωρεί, το υπερβολικό άγχος.
Ποιες συνεργασίες σου έχουν μείνει και θα τις θυμάσαι και σε ποιους ανθρώπους οφείλεις ένα ευχαριστώ στο χώρο;
Για όλες μου τις συνεργασίες είμαι ευγνώμων και από όλες κάτι έχω πάρει. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια, θα έλεγα τη συνεργασία μου με το Γιάννη Μόσχο στη παράσταση ‘Ήταν όλοι τους παιδιά μου’. Όλη η συνθήκη ήταν φανταστική (οι συνεργάτες, το έργο, ο ρόλος). Ο Γιάννης με εμπιστεύτηκε με ένα πολύ δύσκολο ρόλο, με δούλεψε με πολλή αγάπη στην ουσία του και τη λεπτομέρεια του ενώ ταυτόχρονα με παρότρυνε να το πάρω πάνω μου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια΄σου.
Να κάνω διακοπές και να πάω ένα μεγάλο ταξίδι
Τι σε κάνει ευτυχισμένη;
Η καλή παρέα. Μία ωραία συζήτηση μαζί με καλό φαγητό.
Ρόλος που θα ήθελες και είναι όνειρο ζωής
Μ’αρέσουν πολύ οι αρχαίες τραγωδίες και τα κλασικά κείμενα. Να δουλεύω πάνω στο ποιητικό λόγο, σε κείμενα με μεγάλα νοήματα. Εκεί η θεατρική συνθήκη δίνεται απ’την αρχή. Η μαγεία του θεάτρου ευδοκιμεί ενώ η καθημερινότητα δε χωράει. Υπάρχει από γραφής βάρος και βάθος και μια οικουμενική διάσταση που μας αφορά και μας συγκινεί. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα ρόλο που θα ήθελα να παίξω, είναι αυτός της ‘Μήδειας’ αλλά σε μεγαλύτερη ηλικία.