Η «Bertha» επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις στο Υπόγειο από Δευτέρα 9 Οκτωβρίου

Το έργο της Έλσας Ανδριανού 154 BERTHA που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» την Άνοιξη του 2023 επιστρέφει στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης από 9 Οκτωβρίου έως 14 Νοεμβρίου του 2023 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9μμ.

Η «Bertha» επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις στο Υπόγειο από Δευτέρα 9 Οκτωβρίου

Ένα χάσμα γενεών διαστημικών διαστάσεων.

Μια οικογένεια σε αδιέξοδο, λίγο πριν την ρουφήξει η μαύρη τρύπα.

Όσο οι γονείς προσπαθούν να καλύψουν τα έτη φωτός που τους χωρίζουν από έναν απροσδιόριστο κόσμο που δεν θέλει – η δεν μπορεί;-να βρει το όνομα του, τα παιδιά

ψάχνουν καταφύγιο σε άλλους γαλαξίες.

Υπάρχει μέλλον για τον άνθρωπο; Ή μόνο η αναμονή του επόμενου big bang;

Η παράσταση του Θοδωρή Αμπαζή και της Ομάδας «ΟΠΕRΑ» σε συνεργασία

με το «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν», είναι μια κωμικοτραγική ιστορία εντός της “οικογενειακής εστίας” -κάποτε πεδίον δόξης λαμπρόν προσωπικών, έμφυλων, γενεακών και πάντοτε πολιτικών συγκρούσεων, τώρα άδειο κέλυφος όπου αντηχούν άσφαιρα πυρά.

Ένας άντρας -κατά τη γνώμη του, ιδεολόγος-, η γυναίκα του -κατά τη γνώμη της, πραγματίστρια-, η αδελφή της -που, κατά τη γνώμη της, όλο και κάτι θα αξίζει

τον κόπο. Κι οι τρεις αιχμάλωτοι της συνύπαρξης. Παρελθόν, αδράνεια, φόβος, εγκλωβισμός, ματαίωση, πόλεμος. Άνθρωποι που δε βλέπουν, άνθρωποι περίκλειστοι, κληροδοτούν την άχαρη κληρονομιά της ερημίας στην επόμενη γενιά:

Ένα κορίτσι -που, κατά τη γνώμη του, τίποτε δεν αξίζει τίποτε-, αδιάφορο για πόθο και ζωή, ένα αγόρι που βλέπει μπρος και πίσω, με θράσος περισσό “σοφό” ερήμην.

Η φρενήρης αποδόμηση στερεοτύπων αποκαλύπτει την αμηχανία εγκαθίδρυσης νέων:

Στη θέση του κουρασμένου ορθού λόγου, η νέα μαγική σκέψη -ταφόπλακα σμιλευμένη μέσα στην απομάγευση της νεωτερικότητας· στη θέση της σύγκρουσης, ο κανιβαλισμός·

στη θέση της ιδέας, ο φασισμός της παντοδύναμης επιδραστικότητας.

Το έργο, μ’ όλες τις αναμνήσεις της μεγάλης δραματουργίας, αναδύεται από εποχή ήττας -με επίγνωση. Χωρίς τις μεγάλες τραγωδίες της Ορέστειας, χωρίς τα γενναία δράματα του Πατέρα, ας είναι μια γκριμάτσα και μια αμυδρή ελπίδα εξόδου -στον καθαρό αέρα ή στην αστερόσκονη.

Σκηνοθεσία-πρωτότυπη μουσική: Θοδωρής Αμπαζής

Σκηνικά-κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Παύλου

Διανομή

Γιώργος: Νέστορας Κοψιδάς

Έλλη: Αμαλία Τσεκούρα

Ζωή: Δανάη Σαριδάκη

Νεφέλη: Λένα Μποζάκη

Νικόλας: Γιώργος Ζυγούρης

Για την παράσταση έγραψαν

Η επιτυχία του έργου της Ανδριανού δεν τίθεται με τους όρους μόνο της δραματολογικής διακειμενικότητας. Αν μη τι άλλο ο λόγος του εντυπωσιασμού μας είναι άλλος. Στο πώς όλα αυτά συγκεράζονται στην ίδια σκηνική πράξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί την ίδια στιγμή ποιητικός ρεαλισμός, εξπρεσιονιστικό δράμα, αν όχι και σύγχρονη ηθογραφία! Στον λόγο των προσώπων και στο ήθος τους περιγράφεται μια απολύτως σημερινή, πυκνή και διαυγής δήλωση. Είναι το χάσμα των γενεών που έχει αποκτήσει πια αστρικό μέγεθος, είναι η έλλειψη της επικοινωνίας αλλά και των λέξεων που θα μπορούσαν να καλύψουν το κενό της. Είναι η απομυθοποίηση της παλιάς γενιάς με τρόπο που η ίδια δεν το περίμενε. Και η αντικατάστασή της με μια νέα που εκφράζει την «οργή» σε μια άνευ προηγουμένου ειρωνική αποδόμηση του κόσμου γύρω της. Και άφησα για τελευταίο το μεγάλο κέρδος μας. Είναι το ίδιο πάντα στο ελληνικό θεατρικό έργο. Η δυνατότητά μας να αναγνωρίσουμε εκεί τον εαυτό μας όχι μόνο πάνω στη σκηνή αλλά και έξω από αυτήν, στην αγορά και την πλατεία – Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών

Η παράσταση 154 Bertha αποτελεί μία αναμφισβήτητη επιτυχία του Θεάτρου Τέχνης, μία απόδειξη επίγνωσης της σύγχρονης συγκυρίας, ένα σκηνοθετικό και δραματουργικό κομψοτέχνημα με απτά – γήινα υλικά. Τέλος, αποτελεί πρότυπο για τη μορφή που θα πρέπει να έχει το σύγχρονο ελληνικό θέατρο. – Ραφαέλα Χαμπίπη, Theatromania

Το «154 Bertha» ανταποκρίνεται επάξια στο ρόλο του θεάτρου να μας αφυπνίσει, η συγκίνηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι εκείνων που συναισθάνονται, που έχουν ανησυχίες, δεν θέλουν να είναι απλώς «περαστικοί». – Νεκταρία Μαραγιάννη – Liberal