Τον Γιώργο Καλογερόπουλο, τον γνωρίζω πολλά χρόνια. Ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα μόνο στη Νέα Υόρκη θα μπορούσε να ζει και να κάνει αυτήν την μεγάλη καριέρα σε κάτι που αγαπάει πολύ. Τη φωτογραφία. Δεν είναι τυχαίο που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές για τις φωτογραφίες του που κάνουν το γύρο του κόσμου. Αυτή τη φορά μάλιστα, τα διεθνή μέσα, παρουσίασαν τις φωτογραφίες του, με άδεια την Νέα Υόρκη κι έγιναν viral. Του ζήτησα να μου απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις, για το πώς βιώνει την καραντίνα εκεί, για το πώς ένιωσε ο ίδιος όταν φωτογράφιζε το Μανχάταν άδειο και τι μηνύματα δίνει σε όλους εμάς που βρισκόμαστε στα σπίτια μας, σε καραντίνα.
Γιώργος Καλογερόπουλος: Ο διάσημος φωτογράφος στο travelgirl δείχνει τη Νέα Υόρκη άδεια και στέλνει το δικό του μήνυμα
Γιώργο μου, είσαι από τους ανθρώπους που εκφράζεσαι μέσα από την τέχνη, αυτήν της φωτογραφίας. Την τελευταία φορά που τα είπαμε, είχαμε παρουσιάσει στο travelgirl.gr μία σειρά από πορτρέτα σου τα οποία άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό. Τώρα, λίγους μήνες αργότερα, πάλι οι φωτογραφίες σου κάνουν το γύρο του κόσμου. Αυτή τη φορά για να μας αποτυπώσεις με τον καλύτερο τρόπο τι προκάλεσε ο κορωνοϊός ακόμη και στο Μανχάταν. Λίγα λόγια για το πώς βιώνεις εσύ αυτήν την κατάσταση
Όπως όλοι έτσι και εγώ προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι όλο αυτό δεν είναι ένα κακό όνειρο. Προσπαθώντας να λειτουργήσω όσο μπορώ φυσιολογικά και έχοντας πολύ χρόνο στη διάθεση μου ῞ταξιδεύω¨ όσο πιο συχνά μπορώ, πότε διαβάζοντας , πότε παρακολουθώντας, πότε χαζεύοντας, πότε παίρνοντας το ποδήλατο και κάνοντας μεγάλες βόλτες στην πόλη που δεν περίμενα ποτέ να δω άδεια. Η αλήθεια είναι πως φωτογραφικά έχω κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να απαθανατίσω, το Μανχάταν άδειο από κόσμο. Περπάτησα στα πιο πολύβουα μέρη του, την πλατεία Τάιμς, την πέμπτη Λεωφόρο, την Μπρόντγουεϊ, την Πάρκ, στον κεντρικό σταθμό, εκεί που συνήθως δυσκολεύεσαι να μετακινηθείς με οποιοδήποτε τρόπο, και ήταν σαν να είχε πατήσει κάποιος την παύση στο χρόνο.
Είναι αλήθεια ότι η Αμερική συνήθως είναι αυτή που σε μεγάλα γεγονότα προφυλάσσεται. Όμως αυτή τη φορά θεωρώ ότι άργησε με αποτέλεσμα τις τελευταίες ημέρες να υπάρχει έξαρση των κρουσμάτων. Όταν διαβάσαμε εδώ στην Ελλάδα ότι το central park έγινε υπαίθριο νοσοκομείο, σαστίσαμε. Εσείς που μένετε εκεί πώς το είδατε;
Εδώ αργήσαμε λίγο είναι η αλήθεια να πάρουμε σοβαρά την κατάσταση, μιας μέχρι και πριν τρεις εβδομάδες κυλούσαν σχεδόν όλα φυσιολογικά. Δεν περιμένεις αυτό που συμβαίνει τόσο μακρυά σου να σου χτυπήσει την πόρτα τόσο γρήγορα. Ξαφνικά ξυπνάς και σου ανακοινώνουν πως αν αγαπάς τον εαυτό σου και τους άλλους πρέπει να μείνεις μέσα, αν θέλεις να ξαναδείς αγαπημένα πρόσωπα πρέπει να τα αποφύγεις μέχρι νεωτέρας.
Ως άνθρωπος της Τέχνης, είσαι και πιο ρομαντικός. Εσένα αυτή η κατάσταση που βιώνεις, τι σου έχει διδάξει;
Αυτή η μοναδική στιγμή για την ανθρωπότητα, που εύχομαι να έχει γίνει παρελθόν σύντομα, θα αλλάξει τις ζωές μας, τις συνήθειες μας, τον τρόπο που βλέπουμε εμάς σε σχέση με τους γύρω μας. Είναι και μια ευκαιρία για μια βουτιά μέσα μας, για μια αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μας για μια γενική ανάλυση της ίδιας μας της ύπαρξης. Δεν θα έχουμε ή θα αργήσουμε να έχουμε πάλι την γνωστή μέχρι τώρα καθημερινότητα μας.
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός μας οι προφυλάξεις ακόμη και για τα πιο απλά , το χαιρετισμό δια χειραψίας, τις φιλικές αγκαλιές και τα φιλιά, οι αποστάσεις που κρατάμε μεταξύ μας, ακόμη και εικόνα μας με μάσκες και γάντια για όσο κρατήσει όλο αυτό δεν θα μας αφήσουν ίδιους. Το θέμα είναι να φιλτράρουμε σωστά τα διδάγματα και να επιστρέψουμε καλύτεροι, προσεχτικότεροι, με περισσότερη αγάπη για ότι μας περιβάλει με λιγότερο εγωισμό.
Τι μηνύματα δίνεις σε όλους εμάς που είμαστε στο σπίτι και τι πιστεύεις ότι θα μας διδάξει αυτό;
Μαρκέλλα μου η ζωή όλων μας θα είναι διαφορετική στα σίγουρα, ελπίζω στα περισσότερα καλύτερη, θα μάθουμε από την αρχή την αλφάβητο της καθημερινότητας μας και πολλές από τις συνήθειες μας θα φαντάζουν ξένες μπροστά στα καινούργια δεδομένα.
Οψόμεθα όλοι για το μέλλον και τις εκπλήξεις του.
Να είμαστε και δείχνουμε όλοι καλά.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;
Μου λείπει η επαφή μου με τους ανθρώπους, όντας αρκετά κοινωνικός, μου λείπουν οι παρέες , οι βόλτες χωρίς φόβο, αλλά θα προσαρμοστώ όπως όλοι στα νέα δεδομένα.
Οι μετακινήσεις εκεί με τι ρυθμό γίνονται και τι μέτρα ισχύουν;
Το ποδήλατο μου, αυτός είναι ο μοναδικός μου τρόπος μετακίνησης για τώρα, μιας και το μετρό θυμίζει σκηνικό από ταινία θρίλερ αφού ανεβοκατεβαίνει την πόλη άδειο και τα ταξί είναι, και λογικό, ελάχιστα. Εξάλλου αν εξαιρέσεις τις βόλτες μου για να φωτογραφίσω ή να πάω σούπερ μάρκετ δεν πάω πουθενά αλλού.
Η δουλειά μου μέχρι τώρα για αυτές τις ημέρες υπάρχει στο σάιτ μου