Είναι μεγάλη μας χαρά να βρισκόμαστε σήμερα στην όμορφη Ζάκυνθο, σε ένα νησί με ειδικό βάρος και σημασία για τον ελληνικό τουρισμό. Νομίζω δεν είναι κοινό μυστικό πως είναι διπλή η χαρά μας, διότι το 3ο Περιφερειακό Συνέδριο της ΠΟΞ αποδεικνύει πως εδραιώνεται αυτός ο νέος θεσμός που καθιερώσαμε. Θεσμός που φέρνει την ομοσπονδία δίπλα στην βάση της. Στο πλευρό του Έλληνα ξενοδόχου.
Γιάννης Χατζής: “Ο ελληνικός τουρισμός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι”
Μπορεί στα δημοσιεύματα να κυριαρχούν οι αναφορές σε «ρεκόρ», αλλά όλοι γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πως η πραγματικότητα του ελληνικού τουρισμού σήμερα είναι σύνθετη και έχει σημαντικές προκλήσεις. Η προσφορά του ξενοδοχειακού κλάδου δεν είναι λόγια. Στηρίζουμε τα δημόσια έσοδα, συνεισφέροντας 10,5 δις άμεσα στο ΑΕΠ, ενισχύουμε την απασχόληση προσφέροντας 225.000 θέσεις εργασίας και αποτελούμε τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας των τοπικών κοινωνιών, ιδιαίτερα στα νησιά, αφού το 90% του ξενοδοχειακού ΑΕΠ παράγεται περιφερειακά και σχεδόν το 70% του τουριστικού ΑΕΠ παράγεται σε 3 νησιωτικές περιφέρειες. Η πραγματικότητα των αριθμών είναι ξεκάθαρη. Το ταξιδιωτικό ισοζύγιο είναι αυτό που «κρατάει όρθιο» το ισοζύγιο εξαγωγών. Η αλήθεια την οποία δεν μπορούμε να παραβλέπουμε είναι πως οι οι εξαγωγές μειώνονται, οι εισαγωγές αυξάνονται, ο πληθυσμός γερνάει, οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν και οι επενδύσεις σε άλλους παραγωγικούς τομείς είναι αργές.
Το γεγονός ωστόσο ότι ο ξενοδοχειακός κλάδος πετυχαίνει, στηρίζει και προσφέρει, δεν σημαίνει πως μπορεί και πρέπει να επωμίζεται όλα τα βάρη της χώρας. Όπως τονίσαμε και στο πρόσφατο έκτακτο Συμβούλιο των Προέδρων των 55 Ενώσεων Ξενοδόχων όλης της χώρας οι κυβερνητικές εξαγγελίες που έγιναν στο πλαίσιο της ΔΕΘ για νέες επιβαρύνσεις στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις μόνο ανησυχία μας προκαλούν και ασφαλώς μας βρίσκουν απέναντι ομόφωνα ενωμένα και ηχηρά. Την ίδια στάση κρατάμε και για την απροθυμία της πολιτείας να ρυθμίσει τη βραχυχρόνια μίσθωση.
Ο ελληνικός τουρισμός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Επηρεάζεται άμεσα από το ευρύτερο παγκόσμιο περιβάλλον αβεβαιότητας, από τη στασιμότητα στις ευρωπαϊκές οικονομίες και από τις τάσεις των επισκεπτών που αλλάζουν. Μπορεί ο κόσμος να εξακολουθεί να θέλει να ταξιδέψει όμως οι πληθωριστικές πιέσεις είναι μεγάλες. Κάθε επιβάρυνση στην τιμή πώλησης του τουριστικού μας προϊόντος έχει αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα μας. Κι αυτό συμβαίνει δυστυχώς σε μια χρονική στιγμή που βλέπουμε σημάδια κόπωσης ακόμη και σε δημοφιλείς ελληνικούς προορισμούς ενώ οι ανταγωνιστές στην ευρύτερη γειτονιά μας διεκδικούν όλο και μεγαλύτερα μερίδια από την πίτα των ευρωπαϊκών τουριστικών προορισμών.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΕΣΟΔΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ οδηγήσει σε αποφάσεις. Αποφάσεις για τις υποδομές των προορισμών και για την καλύτερη διαχείριση των τουριστικών ροών. Αποφάσεις για την αναβάθμιση της ποιότητας του ξενοδοχειακού προϊόντος και την επίλυση του χρόνιου ζητήματος της χρηματοδότησης των ξενοδοχείων μικρότερων κατηγοριών, των μικρών και οικογενειακών επιχειρήσεων που παλεύουν μόνες τους.
Στρατηγική προτεραιότητα σε αυτή τη συγκυρία δεν μπορεί να είναι άλλη από τη διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητάς μας. Κι αυτό δεν αφορά μόνον τον ξενοδοχειακό κλάδο. Στην πραγματικότητα αφορά το μέλλον και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με το World Economic Forum (WEF) η καλύτερη επίδοση που έχει η Ελλάδα στην ανταγωνιστικότητα είναι στον τουρισμό της, καταλαμβάνοντας τη 28η θέση. Καλώς ή κακώς σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας είναι σε εξαιρετικά χαμηλότερες θέσεις.
Πρέπει να επενδύσουμε, λοιπόν, συλλογικά και με μακρόπνοο σχέδιο εκεί που αποδεδειγμένα τα οφέλη μπορούν να είναι πολλαπλασιαστικά και για όλους. Αυτό είναι το μήνυμά μας. Το μήνυμα ενός ενωμένου κλάδου και αποφασισμένου να υπερασπιστεί την προσφορά του και τη βιώσιμη προοπτική του για το Αύριο της χώρας. Θέλουμε να ακουστεί καθαρά από το 3ο
Περιφερειακό Συνέδριό μας και ευελπιστούμε να βρει τη δέουσα ανταπόκριση απ’ όλους τους αποδέκτες του. Στο μέλλον δεν θα πάμε ούτε με την «πεπατημένη», ούτε με αποσπασματικές πολιτικές, ούτε με απλουστεύσεις που ωραιοποιούν ή δαιμονομοποιούν ανάλογα με τις σκοπιμότητες που θέλει ο καθένας να υπηρετήσει.