Όσοι αγαπάτε το θέατρο, γνωρίζετε ήδη τον Γιάννη Φιλίππου. Νέος σε ηλικία με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του έχει καταφέρει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να βιοπορίζεται από αυτό. Τον γνώρισα το καλοκαίρι του 2020 στη Νάξο και από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι τον ήξερα χρόνια. Η αμεσότητά του σε συνδυασμό με το αστείρευτο και έξυπνο χιούμορ του τον κάνουν να ξεχωρίζει.
Γιάννης Φιλίππου: “Νιώθω ότι αυτό που ζούμε είναι ένα έργο κι εμείς απλοί ηθοποιοί που όμως δεν έχουμε σενάριο”
Το ερχόμενο Σάββατο θα τον απολαύσουμε στο livestreaming του Εθνικού Θεάτρου “Η Κυρία του Μαξίμ” και μίλησε στο travelgirl.gr για την παράσταση, την περίοδο της καραντίνας, τις συνεργασίες του αλλά και το πώς βιώνει αυτήν την περίοδο.
Γιάννη μου είσαι από τους ηθοποιούς της νέας γενιάς με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό σου. Μίλησέ μου για αυτές αλλά και ποιες έχεις ξεχωρίσει
Καταρχάς θα ξεκινήσω λέγοντας πόσο τυχερός και ευγνώμων νιώθω που μέχρι στιγμής δεν έχω μείνει ποτέ χωρίς δουλειά. Ξέρεις πως αυτό στο επάγγελμά μας δεν είναι κάτι που θεωρείται αυτονόητο. Αγαπώ όλες μου τις συνεργασίες, από την πιο μεγάλη ως τη μικρότερη παραγωγή, και πάντα κρατάω τις καλύτερες αναμνήσεις.
Στα σχεδόν 15 χρόνια που είμαι στο χώρο έχω συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τον Β.Νικολαΐδη στον “Πέερ Γκυντ”, με την Κ.Νικολαΐδη στην “Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” αλλά και σε β’ διανομή των “12 ενόρκων”, με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης στο “Πορφυρο νησί” σε σκην. Μ.Βαρδάκα, με τις Μαγικές Σβούρες του Δ.Αδάμη στα έργα: “Νιλς Χόλγκερσον”, “Αυγερινός και Πούλια”, “Πινόκιο”, “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων”. Επίσης έχω σταθερές συνεργασίες με την ομάδα Splish-Splash (ειδίκευση στο βωβό – σωματικό θέατρο) και το θέατρο Περίακτοι. Ωστόσο, η φετινή μου συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο είναι ξεχωριστή, τόσο γιατί μιλάμε για την πρώτη θεατρική σκηνή της χώρας, αλλά κυρίως γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω με τον Θωμά Μοσχόπουλο του οποίου είμαι μεγάλος θαυμαστής πριν καν αποφασίσω να γίνω ηθοποιός.
Το ερχόμενο Σάββατο θα σε δούμε σε live streaming του Εθνικού. Λίγα λόγια για την παράσταση και για το πρωτόγνωρο αυτό συναίσθημα που ένας θεατρικός ηθοποιός παίζει μέσα από μια οθόνη.
Η παράστασή μας λέγεται “Η κυρία του Μαξίμ”. Πρόκειται για μία φάρσα του Φεντώ γραμμένη το 1899, αλλά με σχόλιο και μηνύματα (περί ηθικής, κοινωνικής υποκρισίας, ερωτικής καταπίεσης κ.ά.) διαχρονικά. Ένας συντηρητικός γιατρός, ο κ. Πετυπόν, μετά από παρότρυνση φίλου του, περνάει ένα βράδυ στο καμπαρέ Μαξίμ. Το επόμενο πρωί, ξυπνάει στο σπίτι του χωρίς να θυμάται τίποτα, αλλά έχοντας στο κρεβάτι του την Γαριδούλα, χορεύτρια του καμπαρέ. Στην προσπάθεια του να μην καταλάβει κάτι η γυναίκα του αλλά και ο θείος του, ο στρατηγός Πετυπόν που τον επισκέπτεται ξαφνικά, η μία παρεξήγηση διαδέχεται την άλλη και το αποτέλεσμα φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή του, αλλά πολύ γέλιο στους θεατές.
Είναι η πρώτη φορά που θα ζήσω μια τέτοια εμπειρία όπως αυτή του live streaming, οπότε δεν ξέρω ακόμα να σου πώ πως θα νιώσω. Σίγουρα θα είναι άβολο να παίζεις σε ένα άδειο θεάτρο με μόνη παρουσία τις κάμερες που θα σε ακολουθούν. Πόσο μάλλον όταν παίζεις κωμωδία που στηρίζεται καθαρά τις αντιδράσεις του κοινού. Ωστόσο είμαι ανυπόμονος να το βιώσω και παρόλο που πιστεύω πως το θέατρο μέσω οθόνης δεν αντικαθιστά (κυρίως συναισθηματικά) με τίποτα το δια ζώσης θέατρο, το βρίσκω μια καλή ευκαιρία να κρατηθεί η σχέση του θεάτρου με το κοινό του και κυρίως όσους δεν μένουν στην Αθήνα οπότε δεν έχουν ούτως η άλλως τη δυνατότητα να το επισκεφθούν.
Ο κορωνοιός επηρέασε τη μεγαλύτερη μερίδα κόσμου. Ο κλάδος σας έχει υποστεί μεγάλη καταστροφή. Πώς το αντιμετωπίζεις και τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο από όλα
Η αλήθεια είναι πως εμείς οι ηθοποιοί έχουμε μάθει να ζούμε και με τα λίγα, όπως επίσης και να δουλεύουμε κάποια διαστήματα του χρόνου και τα άλλα να ζούμε με ότι καταφέραμε (αν καταφέραμε!) να εξοικονομήσουμε. Η πραγματική δυσκολία είναι για τους συναδέλφους που έχουν οικογένεια να συντηρήσουν και αυτούς που δεν κατάφεραν να ενταχθούν έστω σε κάποιο πρόγραμμα ενίσχυσης (μεγάλη συζήτηση αυτή για τα προβλήματα που χρόνια τώρα αντιμετωπίζει ο κλάδος των καλλιτεχνών).
Αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ (πέραν βέβαια της υγείας που είναι πάνω απ’ όλα) είναι το θέμα της πεσμένης ψυχολογίας μας και πως θα ξεπεραστεί. Και βέβαια με δυσκολεύει το γεγονός ότι είμαι όλη μέρα στο σπίτι και δεν μπορώ να παίξω στο θέατρο, γιατί όπως καταλαβαίνεις η δουλειά ενός ηθοποιού δεν είναι μόνο βιοποριστική, αλλά κάτι πολύ ανώτερο. Μια ανάγκη, θα έλεγα, ζωτικής σημασίας.
Σε ποιο θεατρικό έργο θα ήθελες στο μέλλον να παίξεις και σε ποιο ρόλο
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω έργα και ρόλους απωθημένα. (Ή μάλλον είχα έναν, τον Πινόκιο, και είμαι ευτυχής που τον υποδύθηκα το 2015-16 στο θέατρο Ιλίσια…) Έχω όμως σκηνοθέτες και ομάδες που θα ήθελα να (ξανα)δουλέψω μαζί τους και εύχομαι να γίνει κάποια στιγμή. Άρα για να απαντήσω στο ερώτημα σου, δεν με ενδιαφέρει το έργο ή ο ρόλος αλλά η συνεργασία. Ό,τι είναι να έρθει, θα το καλοδεχτώ!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για έναν νέο ηθοποιό να παίξει στην Επίδαυρο
Είναι θέμα τύχης και συγκυριών νομίζω. Εγώ ας πούμε φέτος κλείνω 15 χρόνια στο χώρο κι ακόμα με το παράπονο έχω μείνει. Χαχα
Είναι ευλογία και τιμή για όποιον ηθοποιό καταφέρει να παίξει στην Επίδαυρο. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες κι αλήθεια ονειρεύομαι να συμβεί και σε μένα κάποια στιγμή. Σε συνδυασμό λοιπόν με την προηγούμενη ερώτησή σου, ορίστε ένας μελλοντικός στόχος. Κι εύχομαι να βγει αληθινός ο Γουώλτ Ντίσνεϋ με τη φράση του: Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις.
Θέλω να μου περιγράψεις το 24ωρο ενός ηθοποιού στην καραντίνα
Ας ξεκινήσουμε με το οτι δεν υπάρχουν πια ούτε τα υποτυπώδη ωράρια: μέρα-νύχτα! Θα συνεχίσω με τις αποστάσεις που διανύω: από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα και απο το σαλόνι στο μπάνιο. Και πάλι ξανά. Εν τω μεταξύ δεν έχεις και πολλά να κάνεις. Αν εξαιρέσεις τις βασικές καθημερινές ασχολίες (λίγο συγύρισμα, μαγείρεμα, άντε και λίγη γυμναστικούλα), νομίζω το netflix σώζει ζωές! Χαχα
Πέρα απο την πλάκα, είναι γεγονός οτι, δυστυχώς, περνάμε ακόμα περισσότερες ώρες χαζεύοντας στα social media και την τηλεόραση. Πιστεύω βέβαια οτι σε αυτό παίζει ρόλο και η ψυχολογία μας, εννοώ προσπαθούμε από κάπου να πιαστούμε. Όντας ηθοποιός βέβαια, το εκμεταλλεύομαι ως προς την “εκπαίδευση” μου. Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δω και να διαβάσω πράγματα που δεν είχα τον χρόνο πριν.
Τι σε χαλαρώνει αυτό το διάστημα και τι βιβλία τονώνουν την ψυχολογία σου
Αυτή η δεύτερη καραντίνα τυχαίνει να συμπίπτει με την αγαπημένη μου περίοδο του χρόνου, τα Χριστούγεννα! Έχω ήδη στολίσει το σπίτι, οπότε χαλαρώνω με το να βλέπω μια σειρά η κάποια χριστουγεννιάτικη ταινία ή να διαβάζω ένα βιβλίο δίπλα στα φωτάκια του δέντρου ενώ παίζει απαλή μουσική.
Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία που αποτελούνται από μικρότερα διηγήματα και αφηγήσεις (είμαι πάντα ανυπόμονος να τελειώνω τα πράγματα). Έχω μια μεγάλη αδυναμία στα βιβλία του Χόρχε Μπουκάι.
Νιώθεις ότι η κρίση που περνάμε θα έχει μεγάλη διάρκεια και πού το στηρίζεις;
Φοβάμαι πως θα αργήσουμε πολύ να βγούμε απ’ όλο αυτό, ειδικά τώρα με τον κορωνοϊό. Τα πράγματα έχουν ήδη αλλάξει και θα πάνε προς το χειρότερο. Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται και σε συνδυασμό με την κακή ψυχολογία τα πράγματα δυσκολεύουν. Κάποτε λέγαμε ότι τουλάχιστον έχουμε την υγειά μας, τώρα όμως κι αυτό ακόμα παίζεται. Είναι φορές που νιώθω οτι όλο αυτό που ζούμε είναι ένα έργο κι εμείς απλοί ηθοποιοί που όμως δεν έχουμε σενάριο πια και απλώς περιμένουμε έναν από μηχανής Θεό να μας συντρέξει. Αλλά τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα και αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά… “συν Αθηνά και χείρα κίνει”!
Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου Έλληνας ηθοποιός και ποια Ελληνίδα
Χαίρομαι που με ρωτάς σε παρελθόντα χρόνο, επομένως δεν χρειάζεται να μπω στη διαδικασία να αναφερθώ σε ζώντες ηθοποιούς και να χω προβλήματα με συναδέλφους. Χαχα
Θα απαντήσω πρώτα για τη γυναίκα ηθοποιό γιατί δεν χρειάζεται καν δεύτερη σκέψη: Αλίκη Βουγιουκλάκη! Τη βρίσκω μοναδική και αξεπέραστη. Το ταλέντο της, οι “ποικιλίες” της σε τονισμούς και εναλλαγές συναισθημάτων. Έχει αφήσει τη δική της, ανεξίτηλη ιστορία.
Όσο για άντρα ηθοποιό, δεν μπορώ να καταλήξω σε έναν μόνο. Με συγκινεί όμως το παίξιμο ηθοποιών όπως ο Παπαγιαννόπουλος, ο Μακρής, ο Ζερβός. Είχαν μια κωμικότητα και ταυτόχρονα μια τραγικότητα που δεν μπορώ να εξηγήσω αλλά πάντα με αγγίζει.
Τι σε έκανε να σπουδάσεις ηθοποιός
Η αλήθεια είναι πως μέχρι να δώσω εξετάσεις για τη Δραματική Σχολή, δεν είχα εκφράσει ποτέ την επιθυμία να γίνω ηθοποιός. Πάντα μου άρεσε να ασχολούμαι με τα καλλιτεχνικά και οτιδήποτε απαιτούσε τη συμμετοχή κοινού (χοροί, πιάνο, χορωδία, αθλητισμός) και βέβαια μου άρεσε να κάνω τους άλλους να γελάνε. Έχω υπάρξει “καραγκιοζάκος” και ψυχή της παρέας.
Όταν έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο Γεωλογικό Αθήνας, πήγα ένα εξάμηνο και έφυγα. Στο β’ εξάμηνο λοιπόν έβλεπα 3 βιντεοκασέτες (δεν είχα dvd ακόμα) τη μέρα και τότε μου μπήκε το μικρόβιο. Πήγα στην ερασιτεχνική ομάδα του δήμου, έπαιξα “Πρόταση γάμου” του Τσέχωφ κι αυτό ήταν. Το Σεπτέμβρη μπήκα στη δραματική. Τώρα πια σκέφτομαι πως δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Το μήνυμά σου για αυτήν την περίοδο
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και απλώς περιμένω καρτερικά τη μέρα που θα ξαναγίνουν όλα όπως πριν. Το μόνο που έχω να πω είναι να προσέχουμε τους εαυτούς μας και κυρίως να προσέχουμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Η αλληλεγγύη είναι το μόνο που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε, να εξελιχθούμε και γιατί όχι να ευτυχήσουμε εν τέλει…