Φωτιά και Νερό: Στο θέατρο Άβατον από τις 2 Νοεμβρίου

Μετά τον περσινό, πρώτο κι επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων, το πολιτικό και ποιητικό έργο Φωτιά και νερό έρχεται στη σκηνή του θεάτρου Άβατον από 2 Νοεμβρίου.

Φωτιά και Νερό: Στο θέατρο Άβατον από τις 2 Νοεμβρίου

Ένα έργο για την αντιπαράθεση δύο κόσμων, της Δύσης και της Ανατολής. Δύο κόσμων τόσο διαφορετικών σαν τη «φωτιά με το νερό». Πίσω από την ιστορία των τριών μοναχικών ηρώων, διαθλώνται όψεις της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας με τις χιλιάδες των θυμάτων πολέμου, τις μετακινήσεις πληθυσμών και τα καραβάνια των προσφύγων για μια καλύτερη ζωή.

Η ιστορία

Σε μια ανώνυμη πόλη της Ευρώπης ζουν ο Ιρακινός Σαΐντ και η σύντροφός του, η Ιρανή Χαγιάτ, σημαδεμένοι από τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που άφησαν στην πατρίδα τους. Ένας άντρας κάνει λάθος στη διεύθυνση, μπαίνει στο σπίτι τους και βρίσκεται ξαφνικά όμηρος του Σαΐντ. Η Χαγιάτ προσπαθεί να τον συνετίσει, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Σαΐντ, ο οποίος θεωρεί ότι οι ντόπιοι τον αντιμετωπίζουν ρατσιστικά, προσπαθεί να αποδείξει στον Ξένο, ότι προέρχεται από ένα μέρος πολιτισμένο και ότι του αξίζει να του φέρονται ανάλογα. Του διδάσκει με το ζόρι αραβική ιστορία και σκάκι. Ζουν μαζί εφτά μέρες και νύχτες.

Αρχικά, οι δύο άντρες, παγιδευμένοι στη μεταξύ τους σύγκρουση, βρίσκουν για λίγο δρόμο επικοινωνίας, ανακαλύπτουν ότι έχουν αρκετά κοινά στοιχεία και πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, ώσπου το ενδιαφέρον και των δύο για τη Χαγιάτ αναζωπυρώνει τον ανταγωνισμό τους. Στο έντονα συγκρουσιακό περιβάλλον εισβάλλει ο έρωτας και οι δύο άντρες έρχονται αντιμέτωποι διεκδικώντας την αγάπη της γυναίκας.

Το κείμενο αναδεικνύει στοιχεία της ζωής και της κουλτούρας δύο διαφορετικών πολιτισμών, του Ιράν και του Ιράκ, ενός άδικου πολέμου, αλλά κυρίως τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων που βίαια αποχωρίζονται τον προηγούμενο τρόπο ζωής τους και εγκλωβίζονται σ’ ένα νέο, ξένο περιβάλλον.

Η Χρύσα Σπηλιώτη, με την ποιητική και συγχρόνως ρεαλιστική πένα της, εξωτερικεύει τον κλειστοφοβικό κόσμο των ηρώων: του Ανατολίτη, που είναι εγκλωβισμένος στον φονταμενταλισμό του, του Ευρωπαίου, στην υποτιθέμενη ελευθερία του και της γυναίκας που είναι εγκλωβισμένη σε ένα πατριαρχικό περιβάλλον, είτε ζει στην Ανατολή, είτε στη Δύση. Αποτυπώνει την πολυπλοκότητα του κόσμου που ζούμε και μας υπενθυμίζει ότι στη ζωή όλα υπάρχουν: το γλυκό και το πικρό, ο πόνος και η χαρά, το γέλιο και το δάκρυ, η φωτιά και το νερό.

Σημείωμα της συγγραφέα Χρύσας Σπηλιώτη το 2007

«Ανατολή και Δύση. Δυο κόσμοι τόσο διαφορετικοί σα φωτιά με νερό. Δυο κόσμοι όπως μας λένε σε πόλεμο. Κι όμως οι άνθρωποι στην πραγματικότητα είναι παντού ίδιοι. Απλώς εκφράζονται πολύ διαφορετικά, όπως έμαθε ο καθένας, ανάλογα με τον πολιτισμό του. Και ποτέ κανένας πολιτισμός δεν πολέμησε με κανέναν άλλο. Έγραψα αυτό το έργο γιατί θέλω να μάθω να σέβομαι τους αλλιώτικους ανθρώπους, αν και δεν είναι πάντα εύκολο. Προσωπικά, δεν με τρομάζει η διαφορετικότητα, αλλά η ομοιότητα πολλών ανά τον πλανήτη, να χτυπούν τον αδύναμο, τον απροστάτευτο. Κι αυτό νομίζω πως καταλύει κάθε έννοια πολιτισμού».

Έγραψαν για την παράσταση:

«Συγκλονιστικές, ισοδύναμες ερμηνείες, ατμόσφαιρα ψυχολογικού θρίλερ, φωτισμοί και αλλαγές σκηνών με τρομακτικούς ρυθμούς που φτάνουν τον μέσο θεατή στα ψυχοσωματικά όριά του. Ετούτος είναι άλλωστε κι ο σκοπός τού καλού ανεπιτήδευτου θεάτρου: να σε συγκλονίσει, να διδάξει, να τονίσει οικεία κακά, να σου προκαλέσει έλεον τε φόβον, να σε λυτρώσει εν τέλει και να γυρίσεις στο σπίτι σου ανακουφισμένος, απελευθερωμένος από περιττές φοβίες κι αναστολές που σε εμποδίζουν να ζήσεις την κάθε ημέρα, πλέρια, μοναδικά κι ανεπανάληπτα… Ψυχαγωγία και διασκέδαση ανταμώνουν σε ετούτη τη μικρή σκηνή. Υπέροχοι συντελεστές, αξιέπαινοι, αξιομνημόνευτοι». Κωνσταντίνος Μπούρας – fractalart.gr

«Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος δημιούργησε ένα πολυπολιτισμικό σύμπαν, ανθρώπινο στην βάση του, πολυεπίπεδο στη δομή του. Η παράσταση δείχνει ξεκάθαρα τον Άνθρωπο. Τις καταβολές, τα πιστεύω του, τα στερεότυπα που τον εμποδίζουν να δει λίγο μακρύτερα, τους φόβους και τις επιθυμίες του. Κι όλα αυτά με στιγμές συγκίνησης, συναίσθησης και χιούμορ». Άννα Παχή – iart.gr

«Αυτή η παράσταση, σκηνοθετημένη με απίστευτη ένταση και ξέφρενο παλμό, υμνεί στο έπακρο την ουσία του ανθρώπου που θυσιάζεται και την ίδια στιγμή κινείται από την ιδιοτέλεια του έρωτα ως τίμιου και λιτού προάγγελου γεγονότος».
Ελένη Μάλλιαρη – Open Mind

«H σκηνοθετική προσέγγιση του Αυγουστίνου Ρεμούνδου, λιτή και ουσιώδης, με τα ενδεικτικά σκηνικά και κοστούμια της Τόνιας Αβδελοπούλου, τους καλούς φωτισμούς της Γιέλενα Γκάγκιτς και την ατμοσφαιρικότητα της μουσικής του Νικόλα Καρίμαλη Razastarr, ανέδειξε τον κοινό ανθρώπινο πυρήνα του έργου με φανερές διαφορές, αλλά και κρυφές ομοιότητες. Η Έλενα Τυρέα με ευαισθησία, πηγαία ανθρωπιά και άρτια εκφορά του λόγου κατάφερε να μεταμορφώσει την πραγματικότητα σε παραμύθι. Στο πρόσωπο του Δημήτρη Γεωργαλά αποτυπώθηκε καίρια ο «Σαΐντ», ο Άραβας μετανάστης, που βλέπει συνεχώς εφιάλτες και εχθρούς και επιδιώκει μια ισόνομη θέση στην κοινωνία με λάθος τακτικές. Ο Στέλιος Καλαθάς έπλασε αδρά τον πολιτισμένο «Ξένο», που καταδιώκεται από τις δικές του προσωπικές Ερινύες… Ενδιαφέρουσα και τίμια παράσταση για δύο κόσμους παγιδευμένους στο μίσος, που βρίσκουν ξαφνικά δρόμο βαθιάς επικοινωνίας». Ντίνα Καρρά – onlytheater.gr