Έγκλημα και Τιμωρία: Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 27 Οκτωβρίου

Τη χρονιά που διανύουμε, το 2021, συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881), του σπουδαιότερου ίσως, «προφήτη» του 20ου αιώνα. Σαν φόρο τιμής στον ίδιο και στο έργο του, η Όλια Λαζαρίδου σκηνοθετεί για τη Σκηνή Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, το «Έγκλημα και Τιμωρία». Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 27 Οκτωβρίου μέχρι τις 27 Νοεμβρίου, κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Σάββατο.

Έγκλημα και Τιμωρία: Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τις 27 Οκτωβρίου

Πρόκειται για μία θεατρική διασκευή των Marilyn Campbell και Curt Columbus που αναφέρεται στη σχέση των τριών βασικών προσώπων: του Ρασκόλνικοφ, του Πορφύρη και της Σόνια, με επίκεντρο τον Ρασκόλνικοφ. Εκείνος είναι που ενσαρκώνει το πνεύμα και τα προβλήματα της εποχής του και δεν αρκεί μόνο να ομολογήσει το έγκλημά του για να λυτρωθεί, αλλά πρέπει να δει το φως μέσα του για να τολμήσει να ομολογήσει στον εαυτό του την πίστη του.

Αυτή την πορεία του προς το φως, ακολουθεί η παράσταση και εστιάζει στη σύγκρουση που φέρνουν τα γεγονότα στην ψυχή του ήρωα.

Η Όλια Λαζαρίδου σημειώνει: “Στο «Έγκλημα και Τιμωρία»του Ντοστογιέφσκι, ένας νεαρός φοιτητής που φτάνει στο φόνο διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, αναρωτιέται αν έχει το δικαίωμα να εγκληματίσει κανείς, όταν το κάνει για να προσφέρει στο κοινό καλό. Και αν είναι λογικό να θεωρείται ο ίδιος ένοχος, τη στιγμή που όσοι κάνουν πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους.

Αυτά τα ερωτήματα καθώς και η βασανιστική μεταφυσική ανησυχία που διαπερνάει το έργο του Ντοστογιέφσκι, ίσως μοιάζουν παράταιρα, σε μια εποχή που τη συνείδηση υπνωτίζει ο ήχος του πληκτρολογίου.

Παλεύοντας με τη φτώχια, την ανέχεια και τη ρηχή εποχή μας, κάποιοι νέοι κατορθώνουν να κάνουν την υπέρβαση. Παίρνουν φόρα και μέσα απ’ τα σκοτάδια βγαίνουν κάποτε στο φως. Αυτοί είναι λίγοι. Όμως στη σκέψη μου βρίσκονται όλοι οι νέοι που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε μίζερες εποχές, με κομμένα γόνατα, με ελάχιστα χρήματα και με τον κυνισμό που γεννάει η απελπισία.

Σε αυτούς, αφιερώνω νοερά αυτή την παράσταση”.