Μπορεί να έχουμε γνωρίσει τον Δημήτρη Δεγαμινιώτη μέσω των δημοφιλή quotes του στο Instagram όμως, διαβάζοντας το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Τοξικός Εραστής» αναθεωρήσαμε τις απόψεις μας.Το βιβλίο έκανε την εμφάνιση του στις 14 Φεβρουαρίου με την υπογραφή, των εκδόσεων Υδροπλάνο. Ένα minimal– σκληρό εξώφυλλο με illustration χαρτί και μια ιδιαίτερη εικονογράφηση λίγα από τα βασικά χαρακτηριστικά του.
Δημήτρης Δεγαμινιώτης: Τοξικός Εραστής από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο
Ο βραβευμένος εικονογράφος Παναγιώτης Αρμυριώτης απέδωσε την καθημερινότητα του γνωστού ήρωα μέσα από τα σκίτσα του και για πρώτη φορά, ο Δημήτρης Δεγαμινιώτης παίρνει «σάρκα και οστά» έστω και σε χάρτινη μορφή.
Το ύφος γραφής του αδρό, γλώσσα τολμηρή και εριστική και ένα περιεχόμενο «σκιερά» ερωτικό. Χρησιμοποιεί όμως έναν λυρισμό που δεν περνά εύκολα απαρατήρητος. Ένα βιβλίο που είναι δύσκολο να κατατάξεις σε κάποια λογοτεχνική κατηγορία.
Μικρές διηγηματικές ιστορίες, τόσο διαφορετικές μα και συνάμα τόσο ίδιες. Ο πόνος, ο έρωτας, η πτώση, ο πόθος και η απώλεια λίγα από τα βασικά θέματα των ιστορίων του.
Χαρή στην αγάπη των αναγνωστών του, το βιβλίο κατάφερε να γίνει best seller μόλις σε ένα μήνα από την επίσημη κυκλοφορία του. Ενώ μπορεί κανείς να το αναζητήσει, όπως και τα υπόλοιπα βιβλία του Υδροπλάνου σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας.
Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Θέατρο Αθηνά στις 22 Φεβρουαρίου. Όπου για πρώτη φορά, κατάφεραν να συναντηθούν όλες οι μορφές τέχνης στη σκηνή.
Σύντομα αναμένεται και η επίσημη κυκλοφορία του τραγουδιού «Τοξικός Εραστής» με στίχους του ίδιου του συγγραφέα και ερμηνεία Γιώργου Χουβαρδά.
Ο Δημήτρης Δεγαμινιώτης έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο «Τσαρλς Μπουκόφσκι της ελληνικής λογοτεχνίας». Και αν έχει καταφέρει κάτι με μεγάλη επιτυχία, είναι να ταυτιστούν μαζί του άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών.
Ένας συγγραφέας «δίχως πρόσωπο» μα με βαθιά μέσα του την πίστη πως οι λέξεις πρέπει να κυριαρχούν και να πρωταγωνιστούν πάντα.
Οι λέξεις… είναι ικανές να μας ταξιδέψουν σε άγνωστα μονοπάτια με οδηγό τις επιθυμίες μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε λοιπόν να τις μοιραζόμαστε, μέχρι να σκορπίσουν μια για πάντα πια στο άπειρο.
Απόσπασμα από το Διήγημα του «Έχεις».
Έχεις ζήσει ποτέ αληθινά;
Έχεις νιώσει τι είναι η ανάγκη;
Έχεις αγαπήσει κάποιον δεκάδες φορές περισσότερο από τον εαυτό σου;
Έχεις νιώσει αδύναμη στη σκέψη πως δεν θα τον ξαναδείς;
Πες μου αλήθεια, ξέρεις πώς είναι να ζεις;