Μου αρέσει πολύ ότι μέσα από το travelgirl.gr μία ομάδα ανθρώπων που λατρεύουν τα ταξίδια ανταλλάσσουμε εμπειρίες και μιλάμε για τα μέρη που έχουμε επισκεφθεί. Ο Στέφανος Σιδηρόπουλος, είναι από τους πιστούς αναγνώστες και τον ευχαριστώ θερμά που θέλησε να μοιραστεί με όλους εμάς την ταξιδιωτική του εμπειρία στη Νίσυρο!
Γράφει ο Στέφανος Σιδηρόπουλος
Επιλέξαμε να πάμε στη Νίσυρο, ένα νησί ιδιαίτερου γεωλογικού – φυσιολατρικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος, για δύο βασικούς λόγους για να δούμε το ηφαίστειο από κοντά και να προσκυνήσουμε την Ιερή εικόνα της Παναγιά Σπηλιανής, προστάτιδας του νησιού. Ίσως ο τίτλος να ακούγεται οξύμωρος αλλά η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολύ όμορφα και μάλιστα κάναμε και μπάνιο στις ζεστές ιαματικές του πηγές! Βέβαια σε αυτό μας βοήθησε πολύ, ο καλός καιρός που είχαμε και όπως μας ενημέρωσαν οι κάτοικοι η καλοκαιρία είναι συνηθισμένη στα Δωδεκάνησα μέχρι και τα τέλη Οκτωβρίου, βοηθώντας έτσι στην χρονική επέκταση της τουριστικής περιόδου.
Πώς να πας στη Νίσυρο
Θα σας περιγράψω πως να πάτε στη Νίσυρο και τα αξιοθέατα που θα δείτε. Σε αυτό το σημείο να επισημάνω πως η παραμονή μου στο νησί ήταν για μόλις 32 ώρες, δηλαδή για 1,5 μέρα περίπου, οπότε το πρόγραμμα μου μπορεί να είναι ενδεικτικό και για ένα μελλοντικό δικό σας πλάνο εκδρομής.
Για να πάει κάποιος στη Νίσυρο υπάρχουν 3 τρόποι:
-
μέσω ακτοπλοϊκής γραμμής από τον Πειραιά προς Νίσυρο (διάρκεια ταξιδιού 13 ώρες)
-
μέσω αεροπλάνου που σε πάει στο αεροδρόμιο της Κω και στην συνέχεια από εκεί με πλοίο γραμμής μεταφέρεσαι στη Νίσυρο.
-
και τέλος μέσω Κω (από τα Καρδάμαινα) όπου προσφέρονται μονοήμερες εκδρομές, με κόστος περίπου 30 ευρώ και για παραμονή όμως μόλις 3 ωρών στο νησί (μια ώρα σε πάνε στο ηφαίστειο και 2 ώρες στο Μανδράκι)
Το τελευταίο είναι κάτι που δεν θα στο πρότεινα εάν βρεθείτε για διακοπές στην Κω γιατί ουσιαστικά όλα τρέχουν “με την ψυχή στο στόμα” και ουσιαστικά δεν θα προλάβετε να δείτε τίποτα, αλλά να επιλέξετε να διανυκτερεύσετε και κάποιες νύκτες και στη Νίσυρο γιατί είναι πραγματικά κάτι που αξίζει.
32 ώρες στη Νίσυρο
Εγώ προσωπικά βρέθηκα στη Νίσυρο μέσω Κω. Ξεκινήσαμε την εξαήμερη εκδρομή μας (μαζί με τη μητέρα μου) το απόγευμα της Δευτέρας από Πειραιά (15/10/2018) και βρεθήκαμε το πρωί της Τρίτης, ύστερα από 11 ώρες ταξίδι με το πλοίο, στο λιμάνι της Κω. Επιλέξαμε να μείνουμε στην πανέμορφη Κω για δύο νύχτες για να δούμε τα πολλά αξιοθέατα της και βασικά το γνωστό Ασκληπείο. Περάσαμε πολύ όμορφα στη Κω και το μεσημέρι της Πέμπτης (17/10/2018) πήραμε το πλοίο της γραμμής για τη Νίσυρο όπου φθάσαμε μετά από δυο ώρες ταξίδι. Στην διάθεση μας είχαμε μόλις 32 ώρες αφού τα μεσάνυχτα της Παρασκευής θα παίρναμε το πλοίο της επιστροφής για το Πειραιά. Όταν φθάσαμε στη Νίσυρο, στην αρχή ξεκουραστήκαμε και μετά βγήκαμε για μια απογευματινή βόλτα στα σοκάκια της Χώρας στο Μανδράκι, το οποίο είναι μόλις 5 λεπτά από το λιμάνι. Είδαμε το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα από τη “μικρή Βενετία” της Νισύρου (και όμως δεν υπάρχει μόνο στη Μύκονο αλλά έχει και η Νίσυρος, “Βενετία”!!!), την αρχιτεκτονική των σπιτιών με τα βοτσαλωτά πατώματα στις εισόδους τους και τέλος την πανέμορφη Πλατεία Ηλικιωμένης με τα όμορφα ταβερνάκια της που θυμίζει αρκετά την πλάκα και τα Αναφιώτικα στην Ακρόπολη.
Την επόμενη μέρα, μετά το πρωινό, κατευθυνθήκαμε και πάλι προς το Μανδράκι για να πάμε με ευλάβεια να προσκυνήσουμε και να ανάψουμε κεράκι στο μοναστήρι της Παναγιά Σπηλιανής, που είναι από τα σημαντικότερα όχι μόνο στα Δωδεκάνησα αλλά και όλη της χώρας. Τα 130 σκαλιά που απαιτούνται για να φθάσουμε στην είσοδο της Μονής, τα ανεβήκαμε με αρκετή ευκολία και η θέα από την κορυφή είναι κάτι το μοναδικό.
Κατεβήκαμε και πήγαμε με τα πόδια προς το Αρχαιολογικό Μουσείο Νισύρου και στη συνέχεια επιλέξαμε και νοικιάσαμε αυτοκίνητο για να πάμε προς το χωριό “Νικιά” που βρίσκετε 15 χιλιόμετρα από το Μανδράκι. Αξίζει να πούμε πως οι δρόμοι στο νησί, αν και ανηφορικοί είναι αρκετά καλοί αλλά δεν υπάρχει καλή συγκοινωνία με το μοναδικό λεωφορείο (ΚΤΕΛ) αφού η συχνότητα των δρομολογίων είναι αραιή. Επίσης υπάρχουν πολλά τουριστικά λεωφορεία που σας μεταφέρουν προς και από το ηφαίστειο για παραμονή 45 λεπτών, μαζί με τα γκρουπ των ξένων τουριστών που έρχονται καθημερινά κατά χιλιάδες από την Κω, με κόστος 6 ευρώ + 3 ευρώ εισιτήριο εισόδου. Με κάρτα ανεργίας η είσοδος είναι δωρεάν.
Στον παραδοσιακό οικισμό Νικιά λένε πως υπάρχει η πιο όμορφη πλατεία της Ελλάδος και ίσως του κόσμου, σίγουρα την έχετε δει σε κάποιο εξώφυλλο περιοδικού ή σε τουριστικό οδηγό. Είναι η γνωστή βοτσαλόστρωτη πλατεία “Πόρτα” με την Εκκλησια των Εισοδίων της Θεοτόκου στο κέντρο της, από κοντά σίγουρα είναι κάτι που δεν μπορείς να διαφωνήσεις, πραγματικά κόσμημα .
Στη Νικιά επίσης υπάρχει το μοναδικό ηφαιστειολογικό μουσείο της Ελλάδος και ένα από τα καλύτερα γεωλογικά μουσεία της Ευρώπης, η επίσκεψη του είναι κάτι που αξίζει πάρα πολύ αφού έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά και σε προδιαθέτει για το τι θα δεις αργότερα από κοντά… Στη συνέχεια πήγαμε λίγο ψηλότερα στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία όπου η πανοραμική θέα προς το ηφαίστειο σου κόβει την ανάσα.
Μετά κατεβήκαμε με το αμάξι προς το ηφαίστειο, μέσα στον κρατήρα Στέφανο που είναι κάτι το μοναδικό στον κόσμο.
Η αίσθηση που αποκομίζεις είναι κάτι το ανεπανάληπτο, μοναδικό, διαστημικό, επιβλητικό, καθηλωτικό, συγκλονιστικό φυσικό τοπίο που πρέπει ο καθένας να ζήσει και που ταξιδεύει όλες τις αισθήσεις σου σε άλλη διάσταση.
Το βλέπεις και κοιτάς το πολύχρωμο κρατήρα και τους καπνούς που αναβλύζει, ακούς τον ήχο του “που σιγοβράζει” κάτω από τα πόδια σου, μυρίζεις το θειάφι του (έντονα σαν κλούβιο αυγό), το αγγίζεις και καίγονται τα δάκτυλα σου, του μιλάς και ο αντίλαλος σου “απαντά”.
Απλά νιώθεις το απόλυτο δέος σε αυτό, κάτι που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
Ύστερα από την περιπλάνηση μας στο ηφαίστειο κατευθυνθήκαμε προς το παραδοσιακό χωριό “Εμπορειός” όπου στην είσοδο του υπάρχει μια φυσική σάουνα, μια πραγματική φλέβα ηφαιστείου που είναι μια μικρή σπηλιά από την οποία βγαίνει θερμός αέρας κατευθείαν από το ηφαίστειο! Μπήκα και όντως η θερμοκρασία της, με τους ατμούς της, ήταν αισθητά πολύ υψηλότερη από ότι έξω και ας είχαν μόλις ένα βήμα διαφορά. Μοναδικό και καταπληκτικό.
Μετά κατηφορίσαμε προς το παραθαλάσσιο χωριό, με τις όμορφες ψαροταβέρνες του, “Πάλοι” οπού εκεί υπάρχουν τα “Λουτρά Παντελίδη”, δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγιάς της Θερμιανής, που λειτουργούσαν τα τέλη του 19ου αιώνα, σήμερα το κτίριο είναι ερειπωμένο αν και έγιναν προσπάθειες επαναλειτουργίας του. Μετά συνεχίσαμε προς την περιοχή Λουτρά (περίπου 1500 μέτρα αριστερά από το λιμάνι) όπου υπάρχουν οι Ιαματικές θερμές πηγές γνωστές από την αρχαιότητα. Σήμερα λειτουργούν εκεί τα Δημοτικά Ιαματικά Λουτρά όπου και κάναμε ένα μπάνιο. Η είσοδος κοστίζει 5 ευρώ σε ατομική μπανιέρα και είναι αυστηρά για 20 λεπτά λόγο των ιαματικών νερών. Είναι φημισμένες για τις θεραπευτικές της ιδιότητες στις ρευματοπάθειες, αρθροπάθειες, δερματικές παθήσεις και παθήσεις του κυκλοφοριακού συστήματος. Πλέον είχε βραδιάσει και κάναμε μια τελευταία βόλτα προς το Μανδράκι για να αγοράσουμε αναμνηστικά και τοπικά προϊόντα όπως είναι η “Σουμάδα” και η κανελάδα, ένα παραδοσιακό γλυκό αναψυκτικό από αμύγδαλο και κανέλλα αντίστοιχα που δεν πρέπει να παραλείψετε να δοκιμάσετε. Τέλος πήγαμε προς το ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα για την αναχώρηση μας.
Στο λίγο χρόνο που είχαμε αφήσαμε πολλά αξιοθέατα που δεν είδαμε αλλά αυτό δεν μας πείραξε καθόλου, όχι επειδή προλάβαμε και είδαμε τα δύο σημαντικότερα που είχαμε βάλει στόχο αλλά επειδή το νησί μας άρεσε τόσο πολύ όπως και η φιλοξενία των κατοίκων, που σίγουρο είναι ότι θα το ξανά επισκεφθούμε στο άμεσο μέλλον για πολλές περισσότερες νύχτες γιατί οι ομορφιές της Νισύρου είναι σίγουρα μοναδικές και προ πάντων ηφαιστειακές…